Вистинското смирение на Свети Пајсиј

 Вистинското смирение на Свети Пајсиј

Автентичноста на смирението се тестира со навреди, клевети и неправди. Старецот Пајсиј многу страдал од еден монахот кој му упатувал лажни обвинувања. Ниту му се извини, ниту се бранеше, само со болка во душата му посакал покајание на братот. Откако дознал дека ги објавил во клеветничка книга против него, рекол: „Ова е книга, а не како другите“. (Книга на некој што го пофалил). Игуменот што ги читаше обвинувањата рече дека тоа се почести за Старецот.
Тој напишал: Блажени се оние кои се радуваат кога се неправедно обвинети, но кога се праведно пофалени за нивниот доблесен живот. Еве ги знаците на светоста. Затоа се израдувал кога слушнал обвинувања против него и некому рекол: „Наклевети ме. Можеш ли да ме наклеветиш?'
Друг монах, кога ќе сретнеше посетители ќе им речеше: Што правите кај овој Пајсиј?. И тој упати обвинувања. Старецот дознал, но не се вознемирил, не барал објаснување. Повеќе му се допаднаа обвинувањата отколку пофалбите. „Совршенството на понижувањето е во тоа што лажните обвинувања го носат со радост“ (Свети Исак). Всушност, тој испраќал благослов и до својот ,,тужител,,. Но, додека рамнодушно ја примаше клеветата, не претрпе лицемерие, исто како што Господ го камшикуваше лицемерието на фарисеите со „неволји“ што не ги кажа за другите грешници. Еднаш кога се сретнале на улица и ,,тужителот,, отишол да се покае, глумејќи лажна побожност и нарекувајќи го „Свети мој старче“, Старецот му рекол: „Следниот пат биди поискрен“.
Старецот Пајсиј верувал дека „скромниот човек вреди повеќе од целиот свет“. Тој е најсилен од сите. За да може монахот да има сила во молитвата и подвигот, тој мора да има смирение кое во себе ја крие божествената сила. Кога има гордост, ги слабее и душата и телото. Кога се бори понизно, има сила и кога неправи многу.
Сакајќи да ги покаже резултатите од понизувањето, тој го изјави следново: Еднаш едно маче беше болно. Кутрото повраќаше и беше многу тешко болно, не можеше. Го повредив поради страдањето. Прецртав, ништо! „Еј губитник“, си велам себеси, „не можеш да му помогнеш на мачето“.Ако бев понизен, тоа веднаш ќе оздравеше.
Тој откри дека „никој не купува понизување овие денови“. Луѓето не ја знаат неговата вредност и моќ и не се трудат да ја стекнат. А сепак тоа е толку неопходно што нè воздигнува на небото и затоа се нарекува подигач. „Тој се вознесува на небото не со световно искачување, туку со духовно потекло (понизување). Кој се понизува и внимава, ќе биде спасен. Монахот мора да го постави смирението како услов, а тоа е неопходно особено за последниот момент од неговиот живот.
Еднаш, еден млад човек што е човекољубив му рекол на Старецот дека во неговата молитва не бара ништо друго освен смирение. Тој возбудено скокна од столчето, лицето му светеше и рече: „Дете мое, тогаш барај милост од Бога.“ Толку многу го ценеше понизувањето.



Од книгата: јеромонах Исак, ЖИВОТОТ НА  СВЕТИ ПАЈСИЈ СВЕТОГОРЕЦ