Тајната на тестото

 Тајната на тестото

Жена ги превиткува ракавите на својата облека, се наведнува над садот и ги потопува рацете во тестото.  Последователно, еден по друг, во стегнати тупаници, и повторно и повторно.  Постојано истата шема.  За долго време.  Се уморува во одреден момент; застанува некое време; а потоа повторно…
Тоа ферментира.
- Па што?  би рекол некој.  Што е впечатливо за овој чин?  Зошто треба да и посветиш внимание?  Што е посебно да се забележи во ова монотоно повторување на потопувањето на рацете на жената во тестото?
Господ не го остава незабележан овој навидум едноставен факт.  Не учи да откриеме длабока тајна зад неа...
Тајната на Неговото Царство!
Им кажа друга парабола: Царството Небесно е како квас, што една жена го зеде и трипати го потопува во брашно, додека не се накваси“ (Матеј 13:33).
Тоа е Царството Небесно, ни рече, како квасец, што една жена го зеде и го стави во големо количество брашно.  А квасецот остана скриен таму, додека не ја асимилира целата смеса во свој квалитет,и не ја ферментира целата.
Тивки, но јасни движења: Земи малку квасец, од заштеденото, и врз него почна да истура брашно и вода, додека месеше со рацете.  Вкупно фрли многу килограми брашно.  Под огромното количество на брашното исчезна квасецот.  А потоа, кога по многу време и труд престана да меси со раце, ја покри смесата и чекаше.  За малку се издува целото тесто.  Минималниот квасец, кој беше изгубен под килограмите брашно, си ја заврши работата: го направи лебот од смесата подготвен за печење.
Никој не ја сфати неговата регенеративна, асимилирачка енергија.  Под капакот квасецот ја правеше целата ферментација...
Така е и со Царството Небесно!
Со колку едноставни зборови, постапки, дела, слики, Господ нè учи на неразбирливи тајни поврзани со Неговото Царство!  И какви очи треба да поседува човек за да ги разбере овие тајни!
Малку квасец.  Зборот на Евангелието е болен, презрен од луѓето.  Но и оваа Црква, Царството Божјо на земјата, безначајно во очите на безумните од овој свет, мудрите и разумните!
А дополнително, квасецот се крие, закопа, би рекол, во огромната количина брашно.  Влезот на благодатта во човештвото е тивок, невидлив, незабележан.  Нејзиниот процес е тивок, тивок, мирен.  Никој не добива вести.  А сепак, каква работа прави!  Регенерација на целиот свет!
Како тестото, кога беше мало, го скрив во многу брашно, преку кршење на целото брашно во склопено тело, односно квасецот, малку од него и скриена во многу брашно, целата смеса ја обновува и ја претвора во маса и на некој начин продолжува да и дава живот, откако ќе ја набабри, токму затоа што има активна моќ;така е и словото на верата. мало по количина и скриено во душите на многу луѓе... сите во едно тело на црквата заедно и опиени во друга состојба... има неразбирлива моќ“.  Истото се случува и со зборот, проповедта на верата: Овој малечок оди и се крие во многу души на луѓето и на крајот ги соединува сите во едно тело, телото на Црквата, и ги тера да се свртат кон ново. начин на живот, токму затоа што има огромна моќ.
Господ на друго место го нагласил: „Царството Божјо не доаѓа со предупредување“ (Лк. 15,20), тоа не доаѓа во светот со тапани, врева и световни гозби.  Не повторно со наметнување насилство и принуда.  Доаѓа и се сместува во срцата на луѓето тивко, спокојно, мирно, тивко, тивко.  И ги создава големите трансформации и промени на душите.  Тој им дава нови особини, нови желби, нови мисли, сите свети, духовни работи.  Благодатта на Светиот Дух дејствува тајно, но трескавично во светот и работи на обновувањето на светот, неговата обнова, неговото преобразување во Царството Божјо.
Да научиме и ние да се движиме во рамките на оваа духовна фреквенција.  Да не бидеме заслепени од фантазмагоријата.  Да не се занесуваме од начинот на кој луѓето кои се далеку од Црквата избираат да успеат да им се наметнат на другите.  Ниту, пак, треба да не привлекуваат работите кои предизвикуваат восхит и впечаток, аплаузот на светот: неверојатните подароци, одличните способности, генијалните изуми, револуционерните избори.
Да живееме и да се движиме понизно, тивко, мирно.  Само да бидеме вистинити во она што го кажуваме и делуваме.  Никогаш никакво наметнување, без насилство, без принуда.
И оваа вистина, Христовата вистина, наквасена со нашата сопствена тишина, самодоверба, молитва, ќе има ефект.  Тајни, но суштински.  И ќе навлезе како квасец во квасот на светот, да го асимилира, да го промени, да го преобрази.
Да го преобразиме во сончев леб, угоден во Божјите очи.  Достоен да се претстави, да премине во Царството Небесно.