Покајание на Мис Европа - 1930 година со прекар „САТАНА“

 Покајание на Мис Европа - 1930 година со прекар „САТАНА“

Во 1930 година, во Грција се случи нечуен скандал - победничката на натпреварот Мис Европа 1930 одржан во Париз, осумнаесетгодишната Гркинка Алики Диплараку, ќерка на познат грчки

адвокат, ја прекрши вековната забрана ( „аватон“) за посета на Света Гора од страна на жени.  Таа како гостин на јахтата на еден од најбогатите грчки бизнисмени се пресоблече во машки костум и излезе на брегот на Света Гора... Кога овој факт им стана познат на медиумите, во Грција изби голем скандал.  Атинските медиуми дури и го дадоа прекарот „Сатана“.

 Набргу по инцидентот, на Алики Диплараку и се слошило.  Неочекуваната неизлечива болест ја натера младата Алики да најде сила да ги преиспита своите постапки и јавно да се покае за своите дела, да се обрати до хиерархијата и браќата на манастирите на Света Гора со молба да и се прости за гревот.

 Еве што пишува за ова архимандритот Гаврил Дионизатски во своите мемоари:

 Во 1930 година бев застапник на мојот манастир во Светата заедница, а еден ден во месец октомври во моите раце дојде писмо од избраната „Госпоѓица Елада“, во кое се вели следново:

 Давос, Швајцарија.

 Драги отци, сакам со целото мое срце да се исповедам и да се покајам за грешката што ја направив минатиот мај во манастирот Ватопед.

 Стигнав таму на брод со мојот свршеник, г-дин Моран, и се случи бродот да се закотви токму таму, заедно со борбените бродови Лимнос и Кукуш, злобниот ме поттикна да се качам во манастирот, иако добро знаев за постоечката забрана.

 Ја облеков облеката на мојот вереник и со него одев по храмови и други места, во морнарска облека, без за никого да бидам препознатлива.  Оттогаш, драги отци, го изгубив здравјето и завршив овде во швајцарскиот санаториум, каде што треба да се борам за живот, но, за жал, не гледам подобрување.

 Сепак, дознав и цврсто сум убеден дека тоа е казната на Пресвета Богородица, кон Која и

покажав непочитување.  Не беше потребно јас, образована девојка, да се однесувам како што постапив.  Сега неискажливо се каам за моето дело и ја молам Пресвета Богородица да ми прости.  Ве молиме, преподобни отци, за мојата грешна душа.  Затоа ве замолувам да прифатите 5.000 драхми од мене за да ја отслужите литургијата и молбите за моето здравје.

 (Види: Гаврил Дионисиски, Аватон на Света Гора, „Православно филотејско сведоштво“, Солун, 1990, стр. 59).

 Архимандритот Гаврил Дионизатски забележува дека „милосрдната воздишка на небото и земјата го прифатила покајанието на девојката и ја вратила во здравје“.  Според пишувањата на медиумите, по закрепнувањето, во 1945 година, Алики Диплараку се омажила по втор пат, со англискиот аристократ Сер Расел, војводата од Бедфорд и станала англиската дама Алис Расел.  Таа живееше 90 години, а почина во 2002 година.

 Овој пример јасно покажува колку е опасна за луѓето нивната желба да ги нарушат вековните побожни основи и традиции, а покрај тоа, е докажана и моќта на покајанието, способна да ја врати Божјата милост дури и на последниот грешник кој сфатил и се покајал за неговите гревови.