СВЕТИ ПАЈСИЈ СВЕТОГОРЕЦ ЗА СВЕТИ АРСЕНИЈ КАПАДОКИСКИ
Неговата ќелија, мала, без под, беше во светот, но во исто време успеа да живее надвор од светот. Таму положи две ќебиња и ги кажуваше своите целоноќни молитви. Во источниот дел на ќелијата имало полица, а над неа иконостас со повеќе икони.
Во тоа, како и за неговите Божествени подвизи, многу му помогнале двата дена (среда и петок) кога останал затворен во својата ќелија, молејќи се. Кои тогаш биле духовно поплодни, бидејќи го осветувале и делото од другите денови.
Со часови останал на колена молејќи се на Бога за Својот народ, кој го доверил во подвижничките раце на својот слуга Арсениј.
„Кога ги креваше рацете за да го моли Бога за нешто, тој почна да го моли молејќи се и плачејќи: „Боже мој!“, и ќе го упатеше своето барање до него.
Ги учеше децата на умствената молитва „Господи Исусе Христе, помилуј ме“ и кога некогаш ќе згрешеа ги учеше да кажат „Извини Боже“.
Вообичаената храна на отецот беше јачмен крупен, кој самиот го печеше на тавче.
Сите пости, но и секоја среда, петок и понеделник кој е посветен на ангелите, тој не пиел ни вода додека не зајдело сонцето.
Неговите типични секвенци беа како што следува:
На сите големи празници тој одржувал целоноќни бдеење, кои ги започнувал од зајдисонце до изгрејсонце. Господ знае како спиел и колку долго спиел заради Христовата љубов. Среда и петок бил затворен во ќелијата. Во текот на овие денови кога беше затворен, не само што привлекуваше божествени небесни сили кога се молеше, туку и беше привлечен кон небото од ангелските сили.
Многумина што случајно го виделе Хаџиефендис (така го викале) му ги кревале рацете и го молеле Бога и во молитва извикувале „Боже мој, Боже мој!“ велеа! „Како во тоа време да му пукна срцето и како да го фати Христа за нозе и да не го пушти, ако не го исполни своето барање“.
Неговата дискретна молитва секогаш била придружена со љубов кон другите и понизност во себе. Но, колку и да се трудел отецот да се скрие, не било лесно. Благодатта Божја која живееше во него го предаде.
Неговата света форма продолжи да шири благодат и утеха. Лицето му блескаше со аскетски сјај, кој личеше на боја на зрела дуња.
Веќе беше воздигнат со натприродните духовни борби, кои ги правеше од љубов кон Христа, како и со многубројните трудови за љубовта кон своето стадо, кое го пасеше педесет години како добар Пастир“.
Свети Пајсиј Светогорец за Свети Арсениј Кападокиски