Литургијата за нас е како веридба...

 

Литургијата за нас е како веридба

 Литургијата за нас е како веридба.  Како што носиш веренички прстен а тоа значи ветување за брак, така и Литургијата значи дека сум поврзан со Христос, кој ми ветува дека ако останам верен, сигурно ќе бидам  во Царството Небесно.

 Живееме од земјата, од овој рај.

 Тогаш, драги мои, се исполни оваа голема вистина.

 Овде, кога служиме Литургија, тоа е целата Христова Црква.

 Ние се соединуваме со Христос и стануваме едно тело со Него.

 Како да земеш бело платно и да ставиш многу силна леќа зад него, тоа станува светол екран,исто така зраците Христови нè впиваат и не прават Христови.

 Ние стануваме храм Христов, стануваме членови Христови, стануваме Христос и тој е наша глава.  Главата „Христос е глава на Црквата“ значи глава, извор.  Кога си жеден, ќе одиш на чешмата да ја задоволиш жедта.

 Христос е тој што му дава вода на нашето жедно срце.  Нашите членови и нашето тело и нашите коски стануваат членови и тело и коски Христови.  Ние го живееме Христовиот живот и Христос го презема нашиот живот.

 Како што е еден лебот што го ставаме во Светиот путир, како што е еден лебот што го ставаме на Светата Трпеза, како што е еден Христос, така и ние стануваме едно со Христа и едни со други, стануваме еден Христос.

 Значи, што се случува кога ја извршуваме Литургијата?  Имаме дочек, вечера.  За придружници ги нарекуваме Светиите на нашата Црква, го спомнуваме нашиот заспан татко, нашиот дедо, нашиот прадедо, нашите драги упокоени лица, ги нарекуваме ангели.

 И самиот Христос доаѓа и ни го нуди своето тело и својата крв.  Тоа значи „со спомнувањето на сите Светии, ние се предаваме себеси и едни со други и целиот наш живот на Христа.

 Откако ги доведовме овде сите Свети и им се доверивме, молејќи им се и правејќи ги помошници, сега се предаваме на Христа.

 Старец Емилијан Симонопетриски