Ако љубовта владееше...

 

Ако љубовта владееше...

 О, брате мој, да имавме вистинска љубов!

 Ќе ја отфрлеше секоја несреќа и ќе не исполни со среќа.

 Нашите градови, нашите села, нашите домови би биле делови од рајот преполни со радост и блаженство.

 Да владееше љубовта меѓу луѓето, немаше да се плашиме од грабежи, убиства, насилство, зошто љубовта кон ближните не прави зло.

 Луѓето не би знаеле за клевети, навреди, срам и други страдања, бидејќи љубовта не би му наштетила на ближниот.

 Луѓето не би не мамеле, не би нè заведувале, не би нè исмевале, бидејќи љубовта не му штети на ближниот.

 Нема да им треба судови, затоа што нема зошто да се судат бидејќи нема да има криминалци.

 За незаконитости се формират судови.

 Кој вистински љуби, далеку е од суд, како и од грев.

 Да владееше љубовта, немаше да има луѓе во затвор за долгови, за земјоделски расправии, за заостанати долгови.

 Љубовта не би им дозволила да стигнат таму, бидејќи „љубовта е долготрпелива“.

 Кога би владеела љубовта, луѓето не би талкале без покрив над главата, љубовта не би ги оставила да завршат таму, туку би им дала место за одмор, бидејќи „љубовта се користи“

 Да владееше љубовта, немаше да има питачи и сиромашни.

 Љубовта на богатите би ги покривала нивните потреби.

 Да владееше љубовта, владетелите немаше да се бунтуваат против народот, а народот против владетелите, бидејќи владетелите ќе се грижеа за општото добро, а граѓаните ќе беа дисциплинирани.

 Да владееше љубовта, пастирите на црквата немаше да имаат жалби против стадото, ниту стадото против пастирите, господарите за слугите и слугите за господарите, родителите за децата и децата за родителите.

 Ако во нас владееше љубовта, тогаш таа ќе беше најцврстиот ѕид против сите наши видливи и невидливи непријатели, бидејќи каде што има љубов, таму е и самиот Бог, помошник и заштитник на љубовта.

 Свети Тихон Задонски