Двери, двери... Се собираме сите заедно, да слушаме за Доаѓањето...

 

Двери, двери... Се собираме сите заедно, да  слушаме за Доаѓањето

 Во свет во кој сè е објавено и она што е скриено станува очигледно, Црквата нè повикува да ја затвориме вратата и да ја задржиме тајната.

 На Литургијата се собираат само верниците, оние кои се поучени во верата на своите татковци, кои продолжуваат да живеат и да се однесуваат како нив Православно.

 Продолжуваме функционално, тајно, суштински.  Нема простор за публицитет, макар сите да станат едно. Двери, Двери... Се собираме кај нас заедно, да слушаме за второто Доаѓањето, да се осмелиме да ја исповедаме нашата вера во Симболот на верата што следи.

 Во минатото, кога Христијаните не присуствувале на Литургијата, Литургијата се сметала за семеен настан.  Незамисливо е да се пренесе верата на неупатените.  Затоа се неопходни Дверите, за заштита на просторот.  Секој што го нема оваа точно верување не може да учествува.  Љубовта никогаш не е на сметка на вистината.

 Сега тоа се слуша, гледа, на сите им е познато преку масовните медиуми.  Останува само да се затворат вратите на сетилата, поради што умот талка, а срцето не се собира.  Така, поканата станува суштинска и денес, затоа што сме поканети да се собереме да видиме, да слушнеме, да живееме.

 Од книгата ФУНКЦИОНАЛЕН ПРОЦЕС