Кој е братот? – прашал Свети Нектариј. Тоа е Мина и тој живее овде, бил одговорот на Свети Дионисиј.

 Кој е братот?  – прашал Свети Нектариј.  Тоа е Мина и тој живее овде, бил одговорот на Свети Дионисиј.

 Слушнав од старите монахињи од манастирот дека се зборувало за духовниот пречек на Свети Нектариј од страна на Свети Дионисиј на островот Егина... Овој факт им го открил самиот Свети Нектариј на своите монахињи додека бил жив!  Ја цитирам нарацијата како што се сеќавам, заедно со некои мои лични коментари.

 Кога Свети Нектариј за прв пат се искачуваше на местото каде што ќе биде изграден неговиот манастир малку подоцна, тој се сретна - духовно на некој начин - со Свети Дионисиј.

 Светителите се прегрнаа во Христа.  Дојди, Нектариј, земи го сега островот под твоја заштита...“, му рекол архиерејот на Закинт на Свети Нектариј...

 Светиот архиереј Дионисиј историски се смета за прв патрон на локалната црковна заедница во Егина, а Свети Нектариј како втор.

 Со оваа натприродна средба на двајцата Светители, започна духовниот однос меѓу двајцата Патрони и заштитници на островот: Архонтопулос од Закинтос, а подоцна и архиереј Дионисиј и скромниот архиереј Киренејски, Нектариј Пентаполис, протеран од Александриската патријаршија... Однос надвор од времето, таен, небесен, несфатлив за обичниот човечки ум, кој е навикнат да ги гледа работите само во нивната земна димензија...

 На овој безвременски духовен пречек на Свети Нектариј од страна на Свети Дионисиј присуствуваше и еден војник.

 - Кој е братот?  – прашал Свети Нектариј.

 -Тоа е Мина и тој живее тука, беше одговорот на Закинтонскиот архиереј...

 Кога Свети Нектариј се населил во својот манастир, еден ден ги прашал Егинските монахињи:

 – Има ли овде во Егина некоја црква или манастир на Свети Мина?

 -Во близина на Света Марина постои само мала црква, но местото е тешко.  Тешко е некој да оди таму... И овчарите ги ставаат овците внатре... рече тогаш една монахиња.

 -Ајде да одиме еден ден таму..., рече тогаш Светиот со тивок глас.

 Навистина, така и се случи... Подоцна, во придружба на двајца монаси, Светителот со многу мака стигна на тој момент, буквално пробивајќи се низ дебели гранки.  Влегол во црквата Свети Мина, која била поцрнета од огновите на овчарите, имала дури и животински измет!  Некое време остана таму молејќи се...

 -Овде ќе се изгради голем Манастир, рече веднаш штом замина.

 – Што вели Неговото Блаженство?  шепна една монахиња... Можно ли е некогаш во оваа пустина, која нема вода, да стане манастир?

 А сепак, така се случи!  Настаните се одвиваа на следниов начин:

 Неколку години подоцна, старешината од Патмос, Амфилохиј Макрис, бил прогонет на одредено време во Егина од италијанските власти на Додеканезите.  Но, на Божјиот човек, каде и да е, не му треба многу време за да создаде духовен круг околу себе!  Тоа се случи и со случајот со отец Амфилохиј: Старецот имал духовни чеда во Егина!  Тогаш еден од неговите духовни чеда, Константинос Калокентис (кој подоцна се замонаши со името „Кирил“) го подари просторот и таму во 1953 година беше изграден Светиот манастир Свети Мина!

 

 Протопрезвитер отец Емануил Андреј Јанулис (намесник на митрополитската црква Успение на Пресветата Богородица и Свети Дионисиј Егински)