Славата на луѓето те лишува од славата Божја...

 

Славата на луѓето те лишува од славата Божја

 Славата на луѓето те лишува од славата Божја.  Не уживајте во честа на овој свет, за да не наеднаш и неочекувано се огорчете од срамот на овој свет.

 Зошто, на оваа земја, славата обично е проследена со срам.  По блаженството доаѓа несреќата, по радоста доаѓа тагата, по радоста доаѓа болката, по животот доаѓа смртта.  Сè се менува, сè доаѓа и заминува, освен вечниот Бог и Неговата вечна слава.  Евреите го почитувале и го пречекале Господа како Цар,со палмови  гранки.  И по извесно време Го обесчестија, Му се потсмеваа, Го исмеваа... Прво клекнаа пред Него и Му се поклонија.  И тогаш Го фатија и Го одведоа на Крстот.  Еден ден викаа Осана, блажен е оној што доаѓа во името Господово!.

 По некој ден беа во делириум „Распни го,распни го!  Тоа се луѓето.  И ова е славата на земјата.  Кога си напреден, луѓето те почитуваат и слават.  Кога несреќата ќе те стигне ќе се оддалечат од тебе.  Кога сите го почитувале и му се восхитувале на Господа, Апостолите биле до Него.  Меѓутоа, во времето на Неговото страдање, тие Го оставија и побегнаа од Него.

 Колку е поголема славата, толку е поголем стравот.  Оние кои се искачуваат на опасните планински врвови ризикуваат повеќе од оние кои самоуверено газат по рамнина .  Висините на честа се заменуваат со корита на срам, без разлика дали овде од луѓе или таму од демони.  „Како што се прослави..., така дај ѝ маки и тага“, наредува ангелот на Апокалипсата за имагинарниот Вавилон (Отк. 18,7).

 Затоа, колку повеќе сте почестени, толку повеќе се сметајте себеси за недостоен за чест и цврсто држете го во своето срце ставот на понизување.  Сети се на смртта што им е еднаква на сите, богатите и сиромашните, господарите и потчинетите, славните и нечесните, мудрите и малите, храбрите и слабите.  Сите беа затворени во мала гробница.

 Свети Димитриј Ростовски