Тоа е сладок глас, нежен како мајчин, благ како на татко...

 

Дојди кај мене

 Тоа е сладок глас, нежен како мајчин, благ како на татко, поздрав од брат до брат, поздрав од пријател до пријател.  Тоа е гласниот повик на Исус Христос: „Дојдете при мене сите изморени и обременети...“ .  Овој глас пред дваесет века го запишал Светиот Евангелист Матеј (11: 28).  Овој глас нашата Света Црква го носи вечно и денес.  Тоа е како засолниште, нè лади на жешкото сонце. Тоа е леб за духовно гладните.  Тоа е студената вода што клокоти во пустината на нашето животно патување.

 Тоа е гласот Божји.  Пред да одиме понатаму, ајде накратко да погледнеме што се случило пред Христос да дојде на нашата земја.

 Во Стариот завет читаме дека Бог ја истерува првата човечка двојка од Рајот.  Тој поставува ангел чувар на влезот во Рајот и во исто време им најавува дека во далечна иднина ќе им биде простено.

 Сега Бог  своето присуство го покажува со многу чуда, како што се преминувањето на Црвеното Море, мана во пустината, потполошки, вода и многу други.  Во давањето на Законот на планината Синај, Божјото присуство се чувствувало преку громови и молњи.

 Законот има казни: Кој ќе ги прекрши Божествените заповеди ќе биде казнет со тешки казни.  Евреите се казнети затоа што не му се покоруваат на Бога, не покажуваат лојалност, се поклонуваат на богови кои ги водат во пеколот.

 Бог е претставен како казнувач, како добар Татко кој го воспитува својот народ да биде мудар.  Полн со љубов кон своите деца ги повикува на покајание.  „Врати се кај мене и спаси се“, извикал пророкот Исаија (Ис. 22).  Врати се кај мене и ќе се спасиш.

 И конечно го испрати Спасителот.  „Бог толку го засака светот што го даде својот единороден син“ (Јован 3:16);  Бог толку го засака светот што го даде својот единствен син да биде распнат за наше спасение.

 Тоа е она што Исус Христос го истакнал за време на својот земен живот и го повикал светот кај себе.  Дојдете кај мене да се спасите.  „Дојди“ – дојди – „кај мене“ (Матеј 11:28).

 Преведувачот коментира и го проширува толкувањето на следниов начин: Мајката е прикажана клекната како го повикува своето дете, кое штотуку почнало да ги прави првите чекори.  Таа му вели „дојди“ и мавта со рацете, дланките.  Дојди, вели тој.  Малиот знае дека мама ќе го прегрне и ќе му даде многу, многу бакнежи.  Детето ги испружува малите раце и оди и паѓа во прегратките на мајка си.  Така работел Христос во текот на својот земен живот.  Со љубов го прегрна човечкиот род, за да го подигне од неговиот пад.

 И тој продолжува да нè повикува кон Себе преку Неговата Црква.  Тој нè повикува на многу начини. Ги повикува луѓето кои сакаат да Му се посветат, но и млади мажи и жени кои ќе го започнат својот семеен живот со Светата Тајна Брак.  Тој ги повикува сите.  Тој нè повикува на Светата Тајна Исповед за да нè ослободи од товарот на нашите гревови.  Тој нè поканува на Божествената Литургија.  Дојди, вели тој, и ќе ти го дадам Моето Тело и Мојата Крв.  Тоа е храна за духовен живот.  Ќе живееш овде духовно, свет со оваа одредба, мое Тело и Крв, и оваа храна ќе те однесе во рајот.

 Да се ​​потсетиме и на параболата за Блудниот син (Лука 15-16:20).  Блудниот син на крајот живеел со свињите.  Пред тоа бил господар, сега е свињар;  храната му беа дрвени рогови, кои ги јадеше тајно.  Но, во еден момент слушнал глас во себе.  Тоа беше час на благодат што го поттикна да се покае.  Татко ми ме вика, ме чека, мислеше во беда.  Па веднаш ќе се вратам кај татко ми.  Неговиот татко го чекал многу години.  Го чекаше и го гледаше патот.  Гледаше колку што можеше, а синот далеку!  Таткото го видел и додека го крепеле нозете, истрчал да падне врз детето кое се враќало да го гушне и бакне.

 Го стиска во раце и го води во домот!  Го води во својот дом, односно во Царството Небесно.

 Но и денес Христос нè чека сите нас, повикувајќи нè да нè прегрне, да ни даде дар на простување, да ни го даде Својот мир и да нè води овде на земјата во Неговата Црква и кон иднината, кон небото, кон Неговото Царство.

 Христе наш, сакаме да одговориме на твојот повик и да останеме и да го бараме она што си ни го дал твојата прегратка, прегратката на твоето простување.Те чекаме.  Ти благодариме...