Демони

 Демони

Првите демони кои се спротивставуваат и се борат против практикувањето на доблеста се оние демони назначени да ги искушуваат луѓето на ненаситност и среброљубие и оние кои поттикнуваат на љубовта кон славата.
Останатите демони доаѓаат по нив и први ги собираат оние што навредуваат.
Зашто човек не може да падне во рацете на демонот на блудот, освен ако прво не падне во ненаситност.  И не може да биде трогнат од бес, освен ако прво не се избори за храна, или пари или слава.
И човек не може да падне во демонот на тагата, ако прво не го трпи лишувањето од сето ова.
Ниту, пак, човек нема да ја избегне гордоста, која е првороденче на ѓаволот, ако не го избрка коренот на сите зла, среброљубието, бидејќи според Соломон „сиромаштијата го прави човекот понизен“.
И воопшто, човек не може да падне во демонски раце ако не го мачат горенаведените водечки и главни демони, односно ненаситност, среброљубие и слава.
Затоа ѓаволот со овие три пресметки потоа се борел со Спасителот во пустината.  Тој прво Му предложи да ги претвори камењата во лебови.  Потоа му вети на светот дали ќе падне и ќе му се поклони;  и трето, му рекол дека ако го послуша, ќе биде прославен затоа што нема да претрпи ништо од падот.
Господ се покажал посупериорен од сите и му заповедал на ѓаволот да се врати, учејќи на тој начин дека не е можно да се одврати ѓаволот доколку не ги презираме овие три искушенија.
Сите демонски искушенија внесуваат во душата идеи за разумни нешта, кои умот, давајќи облик, ги извртува во себе.  И по тоа го познава демонот што му се приближил.
На пример, ако ми падне на ум лицето на лицето кое ме повреди или проколна, тогаш јасно е дека настанало искушение на злоба.  Ако повторно се потсетиме на пари или слава, ова станува познат демон кој нè мачи.
А во второто искушение и од тоа што ти го потчинува ќе сфатиш кој демон стои до тебе и ти дава сметка.
Но, не велам дека сите сеќавања на овие работи доаѓаат од демони.  Бидејќи самиот ум, кога е поттикнат од човек, враќа претстави на настани.
Но, какви и да привлекуваат сеќавањата кон себе гнев или желба надвор од природните потреби, тоа се секако демони.
Зашто поради немирите предизвикани од овие сили, умот греши со интелектот и се бори затоа што не може да ја прими имагинацијата на Бог Законодавецот.  Затоа што овој сјај се појавува во умот во времето на молитвата, кога значењата на материјалните нешта се отсутни.

Поглавја за расудувањето на страстите и пресметките на Евагриј Понтиски