Што има на четирите краеви на земјата, смртни, што може да не направи горди, освен глупоста и демонските илузии...

 

Што има на четирите краеви на земјата, смртни, што може да не направи горди, освен глупоста и демонските илузии?

 Нели дојдовме на свет голи и беспомошни?  И на ист начин, нема ли да го напуштиме светот?  Зарем не сме позајмиле се што имаме?  Зарем нема да ги вратиме сите заеми со нашата смрт?  О, колку пати ова е кажано и игнорирано?

 Мудриот Апостол вели: „Зашто ништо не зедовме со себе кога дојдовме во светот, и очигледно е дека ништо не можеме да земеме кога ќе заминеме“ (1. Тимотеј 6, 7).  Кога Му ја принесуваме на Бога нашата жртва, заедничкиот леб и вино, велиме: Те принесуваме од Тебе.  Зашто ништо немаме на овој свет што е наше, ниту трошка леб или капка вино;  навистина нема ништо што не е од Бога.  Навистина гордоста е ќерка на глупоста, ќерка на помрачен ум, родена од зли врски со демоните.

 Гордоста е ширум отворен прозорец низ кој паѓаат сите доблести - па дури и добри дела.  Ништо не не прави толку празни пред луѓето и толку недостојни пред Бога како гордоста.  Ако Господ не е горд, зошто ние да бидеме?  Кој има повеќе право да се гордее од самиот Господ, кој го создал светот и кој го одржува со својата сила?  Погледни!  Тој се понизува како роб и поданик, кој му служи на целиот свет;  подложен на смрт, дури и смрт на крст!

 О, смирен Господи, запали го семето на гордоста во нашите срца со огнот на Твојот Свет Дух кое ѓаволот го сее, и засади во него слатки семиња на смирението и кротоста.

 Зашто Тебе Ти припаѓа сета слава, чест и поклонение засекогаш.

 Амин.

 Свети Николај Велимировиќ