Каде и да одиме, носиме...

 

Каде и да одиме, носиме...

 Еден монах живеел  во општожителен манастир, но многу често го обземала страста на гневот.  Затоа размислувал и си кажал:

 Ќе го напуштам овој манастир и сам ќе се подвизувам како пустиник;  и таму, ако немам ништо со никого, а сум сам, страста на гневот ќе престане да ме вознемирува.

 Така тој го напуштил манастирот и отишол и нашол пештера, каде што се обидел да живее сам.  И еден ден излезе да ја наполни стомната со вода; ја наполнил и ј спуштил на земја, но наеднаш стомната паднала.

 Ја зеде и ја наполни по втор пат, но повторно падна.  Потоа се налутил, ја грабнал и ја распарчил.

 Меѓутоа, набргу, кога се прибрал, сфатил дека сето тоа е чисто исмевање со него од страна на демонот и повторно си рекол:

 Види ме?  Дојдов да живеам како пустиник како монах, но повторно бев поразен. Ќе се вратам пак да живеам во манастирот.  Затоа што каде и да одиш, треба да се бориш и да истраеш!

 И со Божја помош повторно стана и се врати на заедничкиот живот.

 Старечник