Нашиот отпор кон идниот страв мора да биде еден и единствен: нашата вера во Бога, нашиот живот преку вера...

 

Нашиот отпор кон идниот страв мора да биде еден и единствен: нашата вера во Бога, нашиот живот преку вера.

 Сите превирања и збунетост влегуваат во нашите животи со таква сила затоа што немаме жива вера, немаме доверба во Бога.  И сè што е дело на непријателот го заменува душевниот мир и добрата надеж.  Живејте мирно, молете се на Бога и верувајте му.  Дали е можно Господ да не знае како да ги заштити своите деца од лоши времиња?  Доволно е што нивните срца му се верни.

 ... Тоа е тежок живот кој најдобро од сè ја учи молитвата.  Да, навистина се молев во затвор затоа што секој ден бев на работ на смртта.

 Многумина, губејќи ја надежта во Бога и Неговата Мајка, исцрпени, често го поставуваат прашањето: „Зошто, зошто ни е потребен таков мачен и маченички живот?“

 ...И ова прашање не е воопшто тривијално, бидејќи се поставува пред сите луѓе.  Одговорот на ова прашање луѓето го добиваат од самиот живот и преку животот.  Затоа што животот го учи животот.  А одговорот зависи од тоа како човекот верува, што е многу важно.

 ...Нема да се изморам да ви ги повторувам зборовите на Светите Отци кои поминале низ тешкото училиште на страдањата и кои знаеле за мир и радост во Бога.  Според нивните зборови, сржта на нашата издржливост не треба да се вознемирува: Нема никакво беззаконие на земјата, бидејќи почетокот на сè е Бог.

 Овде лежи нашата надеж и поддршка: во непоколебливата сигурност дека ништо на светот не се случува без Бога.  Сè се случува или со добра волја или со Божја благодат.  Сите добри работи се случуваат според Неговата волја и Неговата енергија.  А злото се прави со Негова дозвола, кога Божјата благодат ќе нѐ напушти, поради нечистотијата и тврдоста на нашите срца, и ќе дозволи ѓаволот или безбројните телесни страсти да нѐ мачат.

 ...Токму во такви тешки моменти мораме да бидеме сигурни дека Бог е сета Љубов, сета Добрина и се што ќе ни излезе на патот е за наша корист.  Меѓутоа, не можеме да го истражуваме начинот на кој Господ ги прави и не треба да бидеме тажни, мрмори кога не можеме да разбереме што се случува.  Во моменти како овие, човекот ја покажува борбата на верата и се круниса со спасение.

 Старец Јован Крестјанкин