Потресната исповед на Свети Јаков Цаликис...

 

Потресната исповед на Свети Јаков Цаликис

 Ние сме свештеничка фамилија и сите доаѓавме во манастирот.  Сите работевме и се причестувавме кај Старец Јаков.

 Еднаш, штом заврши поклонението кај Светите мошти, додека го носеше епатрахилот, старецот Јаков одеднаш го извади од вратот и ми го стави на мојот врат и ми рече:

 Јоване, дете мое, ќе ме исповедаш.

 Оче Јаков, не можам јас да го сторам тоа.  Јас не сум…

 Не реков недостоен, затоа што ќе се налути ако му кажеш дека си недостоен пред него.

 Дојди на работа, дете мое, вели тој.

 Оче Јаков, не можам.

 Три пати правив потег да го извадам епатрахилот и на крај „дојди мое дете, да одиме пред ликот Господов“во Црквата.

 Пред ликот Господов, тој клекна пред мене и започна да се исповеда.  Исповедта на Светителот, која трипати ја почувствував и доживеав во душата и секогаш ја кажувам со емоции и секогаш ќе ми течат солзи.

 Исповедта на Светителот беше разговор со самиот Господ.

 Големината на ова признание.  Тој беше директно свртен кон Господа и се сврте кон ликот на Свети Давид и рече:

 Драг мој Свети Давид, тој ден, некаде малку се налутив, некаде можеби бев малку параноичен, но драг мој Свети Давид, можеш да му кажеш и на Господ, Господ го знае тоа, но нека чуе и тој од нас.  

 Целата исповед беше дијалог со Господа Исуса Христа со сведок Свети Давид.

 Оваа големина е единствена.  А за време на исповедта требаше да биде ничкум, свртен надолу, и стануваше да зборува, да го види лицето Господово и да се сврти лево кон ликот на Свети Давид за да го повика за сведок.

 И на крајот од овој разговор со Господ и Свети Давид, тој ме замоли да му прочитам проштална молитва.  Таму беше моето  понизување.  Морав да ја прочитам оваа молитва.  Ова се повтори двапати.

 Отец Јаков клекнуваше на повеќето Литургии што ги служеше.

 И кога не служеше мораше да клекне, но за време на Литургијата клекна и му се молеше на Бога

 Сведоштво на свештеникот Јован Вернезос