Најопасниот затвор е оној во кој се чувствуваш дека си секогаш добро...

 

Најопасниот затвор е оној во кој се чувствуваш дека си секогаш добро

 Старец Арсениј Бока зборува за важноста на Божјата љубов и неговите зборови нè обележуваат.

 Кога луѓето повеќе не одговараат на повикот на Божјата љубов, тие паѓаат во суровоста на Неговата правда, бидејќи војните се дозволени да го воспитуваат и потиснат злото на злите луѓе.  Тогаш животот на сите е во опасност, и на оние што се во своите домови и на оние што се на воениот фронт.

 Бог, кој е милосрден кон праведниците, кон оние кои се рамнодушни или дури и кон противниците, со помош на претстојните опасности, ги убедува дека и тие го сакаат она што Бог го сака, односно спасението, кое е единствената навистина потребна работа за нас на земјата. Друго што ни помага е да знаеме дека она што Бог го дозволува е добро, бидејќи ништо на светот не се случува без Божја волја, затоа треба да се радуваме на Неговите одлуки, дури и ако не ги разбираме.  Да знаеме и дека мачениците се спасувале преку неволни искушенија и страдања, верниците се спасувале преку доброволни страдања и маки.  На овој начин, дури и со страдањата предизвикани од војните, многу повеќе луѓе се спасуваат од оние кои мирно остануваат во своите домови.

 Луѓето обично веруваат дека во војна лошите момци умираат, а добрите се спасуваат.  Тоа не е точно, бидејќи само Господ знае и има своја сметка за сите.  Тогаш, само Бог знае - и како што знае да постапува - дали некому му е покорисно да живее или е подобро да се пресели од овој во другиот живот.  Тогаш, Бог, врз основа на својата семоќ, им користи и на злите, неверниците и атеистите.  Тој сака да им помогне дури и на демоните, ако прифатат, да ги доведе до спасение.

 Духовното војување започнува главно од моментот кога некој ќе одлучи да живее похармоничен живот, во согласност со Божествените заповеди.

 Сè додека одиме со струјата на брановите на светот, немаме војна и не се потпираме на стапиците на непријателот во кои сме заробени (2. Тим. 2, 26).  Имаме уверување дека добро ни оди, успеваме да ги поминеме деновите среќно и конечно, со гревовите одиме во пеколот!  Меѓутоа, ако наеднаш се разбудиме и дознаеме со какви дарови сме надарени и се наведнеме напред за да ја направиме вистинската работа, силите на пеколот ќе скокнат врз нас за да не контролираат поради непослушност.  Нема да нè нападнат со сета омраза на нивното зло, освен ако Господ не им дозволи, туку ќе се обидат да не исплашат со лукавство и стапици, измами и страшен изглед.  Затоа мудриот Сирах вели: Дете мое, ако сакаш да се приближиш до служењето на Господа, подготви ја својата душа за искушенија.

 Духовното војување е слично на некои војни во светот.  И двете можат да ве исфрлат од животот.  Меѓутоа, само искушенијата, тагата и секое искушение на невидливата војна успеваат да ни донесат одбивност кон овој свет и да не доведат до некаква смрт кон гревот, до нашата телесна смрт, од каде што со понизување и во постојана молитва го среќаваме Господа Исуса Христоса.

 Најопасниот затвор на светот е оној во кој чувствувате дека сте секогаш безбедни.  Никогаш не сакате да излезете од него.

 Кој има дар на љубов, трпение и скромни мисли, во време на битка - ако битката се води според законот (2. Тим. 2, 5) на љубовта - можел да види чуда, неочекувани враќања кај Бога.

 Дури и оние кои се надарени со дарови за крштевање не се изземени од војната на стапици.  Мамка, без да биде грев, Бог дозволи да ја измери нашата слобода.

 Пеколот, лудилото и хаосот не се литература, туку реалности кои понекогаш се појавуваат пред нас и сакаат да ја разнишаат рамнотежата на нашето постоење.  Само Бог може да те откупи од нив.

 Победата на Спасителот е единствена.  Без него, никој не би успеал да го победи непријателот.  Имајте го Христос во себе и не плашете се кога ве опкружуваат силите на злото, а потопот е пред вас.  Има некој кој е со вас и го пресретнува хаосот, ви помага во духовниот напредок и ви дава ореол на слава!

 Искушенијата и грижите на нашето време ја имаат и оваа добра цел: нè предизвикуваат да се приближиме до Бога, кој е последната потпора за нашиот вечен одмор.

 Само трпението во невидливата војна е поткрепено со молитва.

 Старец Арсениј Бока