Позајми му на Бог два часа...

Позајми му на Бог два часа...

 „Но јас сум грешник“, како да не се осмелувам да се соочам со Светиот.

 Само затоа што си грешник дојди овде, да бидеш праведен.  Или не знаеш дека и тие што стојат пред Светиот жртвеник направиле гревови?  Затоа Бог дозволил свештениците да страдаат од одредени страсти за да ја разберат човечката слабост и да им простат на другите.

 Но, бидејќи не го зачував она што го слушнав во Црквата, некој ќе ми рече „како да дојдам пак?“.

 Дојдете повторно да го слушнете Божественото слово и да се обидете да го примените сега.

 Ако ставиш лек на рана и не зарасне истиот ден, нема ли да го ставиш пак следниот ден?  Ако дрвосечачот, кој сака да исече даб, не успее да го пресече со првата секира, не удира ли вториот и петтиот и десеттиот пат?

 Но, ќе ми кажеш, сиромаштијата и потребата од работа те спречува да одиш во Црква.И овој изговор не е разумен.

 Има седум дена во неделата.  Бог ги подели овие седум дена со нас, и ни даде шест, додека само еден задржа за Себе.

 Затоа, на овој единствен ден, не прифаќате да престанете да работите?

 А зошто велам за цел ден?Што направи вдовицата од Евангелието во случајот со милостината, истото го направи во текот на овој ден.Таа даде две минути и доби многу милост од Бога.

 Позајми два часа на Бога со одење во Црква

 И ќе го донесете дома профитот од безброј денови.Но, доколку не прифатите да направите нешто вакво, размислете дали со овој став ќе изгубите многу години труд.

 Оти ​​Бог кога е презрен знае да ги растури парите што ги собираш работејќи во недела.

 Но, дури и да најдовте цела ризница полна со злато и да ја пропуштите Литургијата поради тоа, вашата загуба би била многу поголема, и поголема, бидејќи таа е духовна над материјалната.

 Затоа што материјалните нешта, дури и да се уште многу и да течат во изобилство од секаде, ние не ги носиме во следниот живот, не се пренесуваат со нас во рајот, не се претставени на тој страшен чекор Господов.

 Но, многупати, дури и пред да умреме, не оставаат.

 Напротив, духовното богатство што го стекнуваме во Црквата е неотуѓиво својство и не следи насекаде.

 „Да, но можам“, вели друг, „и јас се молам дома“

 Се залажуваш човече.Секако дека е можно да се моли дома

 Но, невозможно е да се молите како што се молите во Црква

 Онаму каде што има многу Отци и каде што се крева едногласен молитвен повик кон Бога.

 Господ не те слуша толку кога Му се молиш само Нему, колку кога Му се молиш заедно со твоите браќа.

 Затоа што во Црквата има повеќе духовни услови отколку дома.

 Има единство, договор на верниците, врска на љубовта, молитва на свештеникот.Затоа, на крајот на краиштата, свештениците служат со Божествената Литургија.

 Дека најслабите молитви на луѓето се зајакнуваат со најсилните молитви за сите заедно да се издигнат на рајот.

 Кога се молиме индивидуално, ние сме немоќни.

 Но, кога сите ќе се собереме, тогаш стануваме посилни и во поголема мера ја ослободуваме Божјата благодат.

 Еднаш Апостол Петар бил окован во затвор.

 Но, насобраните верници упатија молитва и тој веднаш беше ослободен.

 Тогаш, што би можело да биде помоќно од заедничка молитва од која корист имале дури и овие столбови на Црквата?

 Свети Јован Златоуст