Светец не се раѓа, туку се станува…

 Светителот ги напушта „видовите“ на нештата и оди кон суштината, по секоја цена.  Светителот ја претвора теоријата во искуство, филозофијата во заедница со Бога.  Светителот не се задржува на вербалната љубов.

Тој прави љубов ранета рана дури и за непријателите.  Светите започнаа како сите нас тие се родени на овој свет.  Меѓутоа, нашиот тек и на крајот нашиот крај ќе зависи од тоа дали ќе бидеме со Христос или со темнина.  Ние сме кандидати за Светители, повикани да станеме небесни граѓани.  Но, вистината е дека тоа не сме го земале здраво за готово, пливаме во кал, додека сме предодредени за небесни состојби.

Светец не се раѓа, туку се станува… а ова станување значи почеток и одлука, значи правилна егзистенцијална ориентација.  Затоа што сите Светители не се само помошници или пријатели, туку примери, учители и водичи.  Сликата на Светителот е прозорец осветлен од зраците на сонцето на правдата.  Во нашата молитва бараме да станеме учесници во ова свето излевање на светлината за да се излечиме.  Но, обично ги гледаме Светителите како светилка за задоволување на некои световни себични задоволства.  Светите се смируваат само за да не поканат да гледаме поинаку на животот, малку да го промениме компасот на животот.

Што правеле Светите?  Нешто едноставно, но тешко за нас кои имаме други приоритети.  Светите го ставаат Христа над сè.  Тие станаа љубители на Господ и божествениот живот.  Тие го засакаа Христос и го однесоа крштевањето до нивната дестинација.  Ореол не е медал, не е награда.  Светецот е исцелен, слободен, преобразен.  Оној што ги негуваше даровите на Светиот Дух во Господовото лозје.

Возљубени, светоста не значи совршенство, туку ранета несовршеност што го нашла својот изгубен пат.  Светоста е рана отворена од љубовта кон непријателот и ранета од насмевката за Младоженецот.  Светоста не е цел, туку доаѓа како зрачење на лековито дејство.  Светителите не се стремеле кон светост, туку кон исцеление и љубов.  Дали станавте Свети?  Значи сакаше без мерка, дури и смртта излезе пред тебе и не можеше да те допре, тој само се поклони и се повлече.

„Бидете свети, зашто јас сум свет“ (Левит 20,7,26; 1. Пет. 1,16)…тоа не е само заповед, тоа е начин на исцелување.

Светоста, сепак, е патот на љубовта во однос на лицето Господово.

отец Спиридон Скутис