Молитва или магична вера?

Молитва или магична вера? Секаде во нашиот живот има проблеми и бараме решенија, но во погрешна насока. Проблемот не се другите, туку ние. Недостигот од молитва, како христијанска должност и потреба, е првиот и најголем проблем со кој се соочуваме. Недостигот на молитва јасно се гледа во нашиот немир и раздразливост, бес и гнев. Ние бараме решенија, сепак, нурнати во немири. Сите решенија се заматени и вознемирени околу нас. Како ќе направиме разлика помеѓу точно решение и можна грешка, за да можеме да ја исправиме? За жал, не се молиме, туку постојано бараме. Ние, сепак, веруваме дека во нашата Црква сè е решено на магичен начин, барајќи духовни визионери-футуристи, кои го кажуваат она што наводно е испратено од Бога. Ништо во нашата црква не е магично. Сè е плод на верата во Бога. Верата се покажува со трпение, љубов, послушност, смирение и мир. Тоа се доблестите што треба да не разликуваат како христијани, а нивното негување е наш духовен подвиг. На крајот на краиштата, недостатокот на молитва укажува на неверување, затоа има очај, вознемиреност, постојана тага, жалење, недоверба. Молитвата е комуникација со Бога, таа е пристаништето кое не штити од бурите во нашиот живот. Во молитвата го молиме Бога и едноставно чекаме. Не вознемирува недостатокот на молитва, се „давиме во море“ далеку од нашето пристаниште- БОГ , создавајќи голем внатрешен вакуум, кој го пополнуваме со репродукција на таканаречени пророштва, футурологија, ширење вести за паника и ужас… Каде е нашиот Бог во кој веруваме во сето ова? Верувајте им само на гатачите и на „предвидувањето“ на старецот, но не и на Бога… Време е да се разбудиме и да погледнеме во сопствениот личен интерес. Предуслов за чудо во нашиот живот е верата и довербата во Бога. Довербата во Божјата волја значи да се оди без страв и без ќорсокак. Тоа значи надеж, радост, слобода и создавање. Преку молитвата ја „палиме“ светлината во нашите животи, ја растеруваме темнината на очајот, сега слободно чекорејќи со љубовта и стравот Божји.