Вистинската вера е нашето потчинување на волјата Божја...

 

Вистинската вера е нашето потчинување на волјата Божја

 Еднаш сретнав една христијанка која во момент на мир, со некоја хипертрофирана самодоверба рече: Длабоко, но многу длабоко верувам во Бога.

 Но, кога ја снашле разни искушенија, таа толку многу мрморела за Промислата Божја, што секој верник, ако ја слушне, морал да ги покрие ушите за да не ја чуе.

 За жал, секојдневно сретнуваме многу такви христијани, мажи и жени.  А сепак малкумина го сфаќаат својот грев и го признаваат.

 Несериозната и плитка вера на некои христијани се гледа пред се кога ќе им се случи нешто да настрадаат или ќе се разболат.

 Тие водат маченички живот. Гледаат мозолче и веднаш се сомневаат во зло.  Тие постат еден ден и наводно чувствуваат како им се тресат колената.  Понекогаш повторно кашлаат затоа што мислат дека се заразени.

 Една идеја не поминува, а друга ја следи

 Овие луѓе се патетични патолошки појави, дека само длабоката вера во Господ може да ги ослободи од оваа состојба и да ја почувствува радоста на животот.

 Ги спомнувам примерите на некои христијани, таканаречени верници.  Кога, на пример, ќе им се случи да заболат од грип и да се разболат, веднаш стануваат загрижени, а во исто време стануваат каприциозни, нервозни, тирани кон другите.

 Ќе речете, човечка слабост!

 Да, човечка слабост, но која има своја причина во нашиот недостиг на вера и мора да ја признаеме.

 Други, на кои Бог, испитувајќи ги, им дозволува да останат болни некое време, стануваат депресивни, бидејќи не можат, на пример, да одат во црква, да учествуваат во Литургии, да постат, да ги извршуваат своите  верски обврски.

 Како да не е должност потчинувањето на волјата Божја.  Имаат таква површна религиозност.

 Читатели, можеби до денес, кога ги читавте овие редови, имавте идеја дека сте силни, цврсти во својата вера.

 Па, дали изневерувавте?  Бидете внимателни, бидејќи постои еден критериум: Нашето потчинување на Божјата волја.

 Погледни!  И ако твојата волја доброволно и целосно се потчинува на волјата Божја во време на искушение, заблагодари Му, зашто Тој ти дал дар на вистинска вера

 Ако не, тогаш извинете се од се срце за недостатокот на вера, исповедајте и бидете сигурни дека Христос ќе ви прости.

 Само внимавајте!  Не ја одложувајте својата исповед, бидејќи иднината не е наша.

 За ова, Свети Јован Златоуст вели: Плачи пред време, да не плачеш таму;  покајте се сега  да има време за покајание;  да правиме добро додека сè уште можеме;

 ако изгубиме пари, можеме повторно да ги добиеме, но ако изгубиме време, не можеме да најдеме друго.

 Димитрос Панагопулос