Немир и молитва

 Немир и молитва

 Ми напиша дека во последно време чувствуваш вознемиреност и имаш напади на паника.  А ти ме прашуваш дали преку молитвата можеш да најдеш мир и тишина, да се ослободиш од сета оваа вознемиреност што те уништува.  Значи бараш нешто конкретно од молитвата, си поставуваш цел и барање.  Дали тоа се случува?

 Нема да кажам дека тоа не може да се направи, се се случува ако сака Бог, но внимавајте на некои суптилни работи и тајни на духовниот живот.

 Кога се молите во паника, паниката расте.  Апостол Петар се давеше во брановите додека викаше.  Дали некогаш сте виделе давеник спасен затоа што во неволја извикал: „Се давам, се давам?“  Не.  Едноставно тоне побрзо од паниката.  Ако се смири, можеби ќе се спаси.

 Затоа е пожелно во време на паника да земете длабок здив, да ги пренасочите мислите и вниманието, малку да го регулирате дишењето, да не се плашите од претстојниот бран, туку да поминете низ него, а потоа да се молите.

 Тогаш секоја цел носи нов стрес на успех и резултати.  Особено во време на стрес, треба да си поставувате цели, а не да ги додавате.  Дали знаете што ќе се случи?  Ќе започнете немирна молитва во која секој малку ќе броите и ќе анализирате дали успеала или ви го донела очекуваниот резултат.

 Ќе ја држите мерната лента и мерката, ефективноста на вашата молитва и чудесната Божја сила.  Во суштина, тоа е како да го преиспитувате Бог и неговата моќ.

 Затоа кажи ја својата молитва, сакај го Христа, поврзи се со Него, правејќи скромен подвиг да сакаш и простуваш, да се причестиш со Неговото Тело и Крв на Божествената Литургија, смирено побарај го она што сметаш дека е корисно за тебе и твојот живот и пушти го, заборави во неговите раце.

 Тој, ако мора и ако е во интерес на вашата егзистенција, ќе ви го даде тоа што го барате, ако не, едноставно ќе молчи.  А тивкиот одговор е, дури и ако на нашите ега тоа не им се допаѓа многу пати.

 На крајот на краиштата, чудото се случува кога ќе престанете опсесивно да го „чекате“.  Кога забораваш, само Бог се сеќава.

 Но, да не ја заборавиме големата вистина, дека радоста и мирот на вашата душа, кои ги барате и посакувате, доаѓаат од Христос, а не од молитвата.  Молитвата не е психотичен метод со кој можете да ги добиете работите без Христос.

 Христос ќе ви донесе мир и радост во вас.  Не можете да го посакувате имотот на вашиот татко, но не и вашиот татко.  Ова ја крие себичноста.  Затоа да не се сеќаваме на молитвата и на Бога само во тешки времиња, туку во текот на животот.  Нека Христос ни биде сè.

 Молитвата нека стане кислород на нашите животи, а не кутија за подароци во која ја ставаме раката и земаме што сакаме без да кажеме благодарност.

 Отец Хараламбос Ливиос Пападопулос