Најдолгиот пат на земјата е од ушите до срцето

 Најдолгиот пат на земјата е од ушите до срцето

Знаењето од страдањето и учењето од болката е единствениот начин што може да ги научи луѓето на нешто.
Сите наши страдања доаѓаат од нашите грешки, а не од Бога.  Само Тој ги толерира и со нив ги чисти нашите гревови.  Многу е тешко луѓето да разберат дека исправката преку неволји не докажува напуштање, туку Божја милост.  Всушност, и од нив знаеме дека Бог се грижи за нас, ако имаме искушенија.
Бидејќи е сезнаен и семудар, Бог се однесува со нас со љубов и не чисти со сочувство, без разлика дали го сакаме тоа или не, дали го разбираме сега или ќе го разбереме подоцна.  Зашто: „Господ е долготрпелив и Неговата сила е голема, и Господ не остава никого без казна…“ (Книга на прор.Наум 1;3).  Чека малку и гледа: Дали брзаме да живееме со покајание и добри дела или не?  Тогаш учиме од нивните таги или очекуваме да бидеме згмечени во глава, како нив?
Бог сака да им помогне на сите, но не секој ја прифаќа Неговата љубов.  Тоа е затоа што има грешни луѓе кои немаат таги.  Господ ги отфрли.  Бидејќи, тие не воочуваат ништо од Неговата татковска грижа за нив, Тој ги остави да живеат во нивните гревови.
Затоа, оние кои немаат таги во овој живот не се благословени.  Зашто Бог, знаејќи дека немаат ум да го разберат патот, не се грижи да ги исправи низ тагите и авантурите на овој свет, туку им ја подготвува другата казна.
Најдолгиот пат на земјата е од ушите до срцето, па на некој му требаат години да стигне до крајот на својот пат.  Затоа, бидејќи окото на совеста сега го изгубило видот и ни ушите не го слушаат повикот на зборот за животот зад гробот, милостивиот Бог, за да не ги изгуби луѓето, им упатува посилен плач, кој го боли нив многу, а тоа е страдањето на животот.  Животните таги ги водат луѓето на потежок пат, принудувајќи ги да го бараат и спознаат Бога.  Неволјите не се Божјо дело, туку последици од нашите грешки, последица што Бог ја толерира и која ја прифаќаме за нашата духовна мудрост.
Човекот се моли на Бога да го избави од таги и Бог го моли човекот да го промени своето однесување.  Судете сега, кој кого да слуша прв?
Искушенијата на нашиот живот се суров глас Божји за тешките и зли луѓе.
Тагата ги мие дамките на гревовите од нивната невидлива наметка.
Искушенијата и неволјите на животот имаат и цел: нè предизвикуваат да ја најдеме целта поради која Бог нè донел овде, бидејќи нашиот крај мора да биде вечност во мир.  Тие нè водат и во пронаоѓањето на сопствените јас, како Божји созданија, каде што сме поканети да ја достигнеме слободата на духот.
Сегашните таги не се достојни да се одмерат со идната слава што нè очекува.
Не се жалиме на тагите што доаѓаат во нашите животи.
Никој од Светите не бил целосно ослободен од било какво физичко страдање, за да не биде целосно изгубен на крајот од својот живот.

Старец Арсениј Бока