ЕВЕ СВЕТОСТ И СПАС

 ЕВЕ СВЕТОСТ И СПАС

За тоа како се враќа Божјата благодат, откако прво добро не научи!

 

Корисно ви е да слушнете како мудриот Владетел го уредува прекинот на искушенијата и враќањето на Неговата Божја благодат.

 

Конечно, кога подвижникот добро ќе ја знае и ќе ја види слабоста на човековата природа и ќе ја достигне длабочината на смирението, тогаш Господ вели: „Веќе доволно се бореше со задушувањето, сега да им помогнеме на ранетите“. Но и сега не испраќа ангели да го поучуваат, бидејќи природата на осмиот век тоа не го трпи, ниту му дава благодат во осаменоста, како порано, за да не каже дека тоа му го дале неговите. неговото трпение и подвиг.

 

Затоа, премудриот Бог, Кој сè уредува во корист, Кој нè воздигнува во рајот и нè спушта во пеколот, Кој убива и оживува, иако му испраќа искушенија за очистување и исцелување, но кога ќе дојде време да ги одземе , Тој повторно на посебен начин и со мудрост ја постигнува својата цел.

 

Бог подига искусен и страдален старец и вешт ментор, способен да ја спаси душата, поточно, Самиот Бог пребива во него и зборува преку него, и го носи на состанок. И додека се одвива разговорот, доаѓа до враќање на Божјата благодат. Отецот зборува - и зборовите како молња продираат во длабочините на неговото срце, а Божествената светлина ја осветлува душата, а демоните бегаат далеку, немајќи сила да му се спротивстават на старецот. Зашто, во овој миг светиот старец е целиот божествен оган и неговите зборови се исполнети со Божествено просветлување, а неговиот совет е тенок, со големо знаење и разбирање, полн со созерцание, бидејќи е придружен со Божјата благодат. И штом ќе влезат во срцето, умот се стреми кон восхит и чудење, бидејќи тие го учат на натприродното и на она што е неопходно да се поднесе големата тежина на демонската злоба. И кога старецот добро ќе го поправи и ќе му даде доволно совети способни да ја спасат душата, тие се разделуваат. И целата зимска ноќ поминува како миг, како чудо, па не ни забележуваат кога поминала.

 

И по разделбата, враќајќи се кон себе, ова веќе поранешно доенче, а сега, по судењето на демоните, стана искусно, извикува со липање, пролевајќи слатки љубовни солзи: . Да не ми беше Господ помошник, мојата душа наскоро ќе се насели во земјата на тишината. И уште повеќе. А кога дошол во својата куќа и ги применил упатствата, веднаш се ослободил од она што претходно го поробувало.

 

И по некое време, преку молитвите на овој свет старец, кого го виде на сон и го зацврсти, подвижникот целосно оздраве. И љубовта Христова го исполнува, и страстите стивнуваат и доаѓа мирот на мислите. Во исто време, му се дава сила на верата, родена од созерцание, а не како досега, на читање и тајната надеж што е во нас од светото Крштение и правилните догми, туку вера родена од созерцание, која гледа и верува. .

 

Исто така, сите други Божји дарови, благодатта и милоста, доаѓаат како поврзан синџир, без тој да го бара тоа. И кога ќе застане на молитва, не може да каже: „Дај ми ова и она“, бидејќи Господ му дава повеќе отколку што бара. А неговата молитва е да биде Божја волја. И одвреме-навреме, во час на молитва, го плени љубовта Исусова. И постојано благодарејќи му на Господа за овие добри дела, неговиот ум е обземен од восхит и чудење. И здивот на Божјата благодат ја опкружува неговата уста. И Христос царува. А кога само ќе помине контемплацијата, станува како бестелесно. И тој зачудено извикува:

 

„О, бездна на богатството и мудроста, и знаењето на Бога! Колку се неистражливи Твоите тајни, Господи! Кој може да ги истражи неизмерните богатства на Твојата благодат? И чиј јазик може да ги толкува Твоите недостижни тајни? Господи, ако не ги запреш водите на Твојата благодат, човекот ќе се стопи како восок“.

 

Велејќи го ова, тој се гледа себеси полош од рептилите. И тој сака, ако е можно, да ги држи сите луѓе во своето срце, за да можат да видат и да се спасат, дури и ако Божјата благодат не допре до него. Но бидејќи и ова е испитано - дека не е можно човекот да спасува други, тој се задоволува со тоа што, молчејќи, се моли сите да бидат спасени од Бога.

 

Така, чедо, ова е накратко начин на дејствување на Божјата благодат, и оној што ја достигнал оваа мерка може да ни каже што друго гледа, ако не му се случила друга пречка. Зашто, тој се храни со љубовта Божја и го пие виното, што го пиеле сите пречесни отци, кои тргнале по овој пат. И тагата се заборава. Но, благодатта повеќе не исчезнува, како порано, на почетокот. Освен ако не дојде до промена на подвижникот, не дај Боже!

 

Значи, ако ти, дете мое, слушаш, несомнено ќе го видиш сето ова. И го завршувам мојот говор овде за да ви кажам за уште една убавина. Само ќе кажам дека сите овие искушенија што го снашле подвижникот, сите вознемирени возбудувања и урнатини, сите стравови и толку големи тешкотии, го доживеале затоа што немал ментор да го пренесе и да го поучи. И поради недостигот на такви искусни ментори, добро е ако има еден од илјада кој поминал по овој опасен пат, кој, како што рековме претходно, е краткиот пат Божји, кој го води човекот кон вечниот живот. И бидејќи има овој недостаток, па доаѓаат разни чаре.

 

Зашто, Божјата благодат - таква е неотуѓивата нужност - откако подвижникот прво добро ќе ја испроба, мора да оди да ја стврдне, за да стане искусен Христов воин. И без такви искушенија никој не го достигнал совршенството. Така, оваа граница, во која многумина се заљубиле, е време кога се повлекува Божјата благодат за да не направи, како што рековме, воини искусни во војна, а не секогаш да бидеме младенци. Зашто, Господ сака да станеме достојни луѓе и мажествени воини, способни да го зачуваат Неговото богатство. Затоа ни дозволува да бидеме искушувани.

 

А Светите отци, кои нè учат да пребиваме во највисоките доблести - во послушание, за да станеме имитатори на Христос, имаат за цел преку него да не очистат од различните страсти на мудроста и од приврзаноста кон нивната волја, за да прими ја Божјата благодат. И, исто така, кога благодатта се повлекува за да нè отврдне, старецот, како некоја друга благодат, те носи и те поучува со зборовите на своето дело, кое веќе го извршил, и ја разгорува твојата љубомора, додека ти, по Божјата благодат и молитвите на татко ти не се ослободија од борбите, и Божјата благодат не те плени повторно, и слаткиот Исус не ти ги довери како совршени своите чесни богатства.

 

Значи, нема друга цел човек да остане во послушност. Меѓутоа, денес сите мислат дека зема ученик да го научи уметноста да заработува пари или да го ископа лозјето, или да го прави трговец, или наследник на куќа или ќелија, или продавница или што и да има. Или нека му служи. Воопшто не го негираме тоа што е потребно. Сепак, главната цел заради која ученикот доаѓа кај старешината и врши совршено послушание е старешината, изгорена од љубовта Христова, да му го пренесе талентот на богатството на својата доблест, а ученикот да има совршена себе- негирање и отсекување на волјата, да престојува.во совршено послушание и добива обилна благодат од својот духовен отец, се разбира, несомнено е дека ќе ја изврши сета потребна работа во ќелијата. И така,

 

Затоа, кога подвижниците стигнуваат до оваа граница, каде што нужно оди благодатта, тие, не можејќи да најдат лек за своето исцеление, паѓаат, се заведуваат и на тој начин пропаѓаат илјадници луѓе, кои на почетокот покажале голема решителност и божествена љубомора. И од незнаење, денес го нарекоа Божјиот пат низ кој поминаа уморните стапала на светиите, пат на убавината. И од незнаење грешат и хулат на Божјиот пат и ги спречуваат оние што сакаат да одат по него. Наместо да им речете како одговор на прашувачите: „Јас, моето дете, сум слаб и не можам да одам по овој пат. Но, вие, ако имате таква љубомора, погрижете се да најдете соодветен ментор. И ако го најдете, следете го верно. Ако не го најдете, следете го заедничкиот пат на отците, на кој ќе имате многу придружници и ментори и нема опасност да бидете заведени“.

 

Таква е чистата и непристрасна вистина Божја.

 

А оној што зборува така е заштитен од многу замки. А ако веднаш штом го прашаат рече дека тоа е патот на убавината и дека сите што одат по него се заведени, нека знае дека е заробен. И нека се обиде да ја побара Божјата милост пред да ни дојде смртта и да бидеме затворени во занданите на пеколот. И тогаш никој нема да може да нè спаси од вечната осуда што нè снајде поради непознавањето на нашиот јазик. И иако Отецот на светлината му го предаде целиот суд на Синот, ние, неразумните, присвојувајќи го судот, му судиме на ближниот без причина, без да ги знаеме неговите дела и Божествената Промисла, која Бог ја има за него. Нему слава и власт довека. Амин.

 

Свети Јосиф Исихаст