Дете мое, не знаеш да зборуваш и дали издишуваш оган од устата?

 Дете мое, не знаеш да зборуваш и дали издишуваш оган од устата?

 Т.Е.  од Перихор, оженет, имал многу тежок карактер и користел дрога.  Тој продолжи да го хули Бога и жената плачеше по него.  Тој беше христијанин само по име, но не веруваше во ништо.

 Кога ќе го притиснеа, стануваше да оди во црква, но никогаш не успеваше.  Секогаш се враќаше.  Имал постојани семејни проблеми бидејќи бил лош и клеветник.

 Во 1950 година, на триесет години, доживеал многу тежок нервен слом. Посетил многу лекари без да најде лек.  Тој дури стигна и до Атина.

 Неговата сестра Софија често одела кај Старецот и многу го почитувала.  Таа го молела нејзиниот брат да го посети, но тој секогаш бил многу негативен.  Ова страдање траеше шест месеци.

 Иако земал многу лекови, не забележал никакво подобрување.  Имаше многу ослабено и беше во лоша форма.  Тој падна од 67 килограми на 44.

 Неговото семејство било многу вознемирено, бидејќи видело дека нема надеж за лек за него и дека во одреден момент ќе ги „остави“.

 Тогаш тој, гледајќи ги така потопени во тага, помислил да го напушти животот и, правејќи ја потребната милостина, тргнал кон Светиот старец придружуван од мајка му.

 Ги чекаше на портата од манастирската ограда и ѝ гестикулираше на мајка си:

 - Дојди, каде што ќе го однесеш нема да го излечи, манастирот ќе го излечи.

 Свртувајќи се кон Евангелос, тој го прегрна и го праша:

 - Дете мое, не знаеш да зборуваш и да издишуваш оган од устата?

 Тој остана без зборови и само го погледна, сфаќајќи дека тоа го кажува затоа што ги навредува Светите.

 Седеа рамо до рамо и Старецот долго го советуваше и на крајот го увери:

 - Ќе ти кажам што ќе правиш и ќе бидеш добро… Ќе поминеш преку море и се што е лошо за тебе ќе те остави;  но запомни дека треба да го промените вашиот живот, бидејќи ако продолжите со истиот живот, вториот пат ќе биде многу полош од првиот.

 Потоа се вратиле во селото и по два дена отишол во Кавала придружуван од сестра му.  Влегоа во чамецот за да го поминат морето.

 Штом чамецот стигна до средината и Крстот беше завршен, тој виде нешто прекрасно.  Можеше да види оган како излегува од неговата уста, пламен, пламен чад.  Тогаш сè го напушти, се чувствуваше совршено добро и плачеше од радост.

 Штом стигнал дома, ја фрлил целата дрога и се откажал од старата лоша навика.

Свети Георги Карслидис