Христос чекори полека...

 Христос чекори полека…

 Христос полека чекори низ историјата.  Бавна како длабока река за која детето би помислило дека е мирна, но која човек не може да ја помине.  Бавно како пченицата што ја сееш наесен, а во зимата мислиш дека е мртва.  Пролетта за Христовото семе уште не е дојдена.

 Патот му е тежок, па оди полека.  Тој оди низ локви крв, низ темнината на гревовите и низ трњето на разбојниците.  Тесен е Неговиот пат и многу паднати грешници се на пропаст од двете страни на Неговиот пат.

 Тој мора да се наведне на двете страни, да ги подигне и да ги повлече зад себе и да тргне напред.  Затоа чекори полека.

 Тој чекори полека бидејќи неговото време е далеку.  Неговото време се протега до крајот на историјата, а неговото место е во последното…

 Христос чекори полека… Гледајте каде ќе стапне Неговата Света нога, бидејќи не сака да стои во крв.  Тој избира тесни патеки на земјата, во неволја, бидејќи не може да оди во широката сопственост на гревот.  Се лизга меѓу бандити, постојано борејќи се, затоа што мора да оди напред.

 Христос доаѓа кај нас, како гостин и не прашува:

Покажи ми го патот без крв, без грев и разбојници!

 Каков одговор би можеле да му дадеме?  Каде ќе најдеме пат достоен за Неговото одење?  Ако ја измие целата исушена крв од земјата, земјата ќе беше океан од крв.

 Кога би го запалил секое место обесчестено од гревот, земјата би се претворила во пекол кој гори.  Ако сите мртви бандити воскреснеа и парадираа низ земјата заедно со живите, земјата ќе беше непроодна шума од човечки трупови.

 О, Господи, твојот оптимизам е голем!  Кога ни боли малиот прст, стануваме песимисти.  Додека Твојата вера во победата на доброто не ослабне дури и кога сите сме исполнети со трн во твоето тело.

 Нашите цели се мали и блиски, затоа ги постигнуваме со трчање.  Додека Неговата цел е голема и долга, вие исто така чекорите чекор по чекор.

 Господи, упати нè до Твојата цел.  Рашири ја дури и сенката на Твојот Дух во нашиот говор и ние ќе станеме сосема разумни;  рашири ја дури и сенката на Твојата добрина во нашето срце и нашето срце ќе се очисти.

 И ќе го видиме Бога како што Ти Го виде, кога одеше по земјата, под Твојот Крст и трнлив венец и ќе живееме со Бога, како што живееше и Ти со Него.

 Во единство со Бога ќе правиме големи чуда, како што беа големи и твоите.  Сега е време светот да порасне.  Просветли нè со Твојата Светлина, зашто ништо не созрева во сенка.

 Под нашите зраци, вашиот ум ќе созрее и нашата душа ќе расте многу.  И ние ќе станеме едно со Тебе, како што Ти, Господи, си едно со Отецот Небесен.  Амин.

Од книгата: Христос чекори лесно - Свети Николај Велимировиќ