Еден ден ѓаволот им се јави на тројца монаси ...

Еден ден ѓаволот им се јави на тројца монаси и ги праша секој од нив поединечно што би проминиле од минатото

 Првиот монах брзо одговори со голема ревност:

 Не би дозволил Адам и Ева да паднат во грев, за човештвото да не се оддалечи од Бога.

 Другиот монах, кој имал срце полно со милост, одговорил:

 Би го спречил твоето заминување од Бога, кој ќе те осуди засекогаш.

 Третиот монах бил наједноставниот од тројцата.  Наместо да му одговори на ѓаволот, тој падна на колена, се прекрсти и се молеше:

 Господи, избави ме од искушението на она што можеше да биде, а што не беше.

 Тогаш ѓаволот испушти продорен крик и, грчејќи се од болка к исчезна!

 Изненадени, другите двајца го прашале својот брат:

 - Брате, зошто одговори така?

 Монахот објасни:

 - Пред се, никогаш не треба да водиме дијалог со непријателот.

 - Второ: никој во светот нема моќ да го промени минатото.

 - Трето, ѓаволот воопшто не го интересира да ни помогне, туку да не заклучи во минатото, да ја запостави сегашноста.

 Затоа што сегашноста е единствениот момент во кој можеме, по милоста Божја, да соработуваме со Него.  Стратегијата на ѓаволот, онаа што најмногу ги затвора луѓето и ги спречува да ја живеат сегашноста во единство со Бога, е онаа што „ќе се случи и не е“.

 Да ги оставиме минатото и иднината во рацете на Милостивиот Бог.

 Сегашноста е во наши раце и да ја искористиме заедно со  Светиот дух