Можеме ли да ја знаеме нашата иднина? Што треба да размислуваме за нашата иднина?

 Прашање :Можеме ли да ја знаеме нашата иднина? Што треба да размислуваме за нашата иднина?

Отец Тадеј: Ние луѓето не знаеме што ќе ни се случи ни во следната минута. Не знаеме што ќе биде со нас воопшто. Нашата иднина не зависи од нас.

Го планираме животот, но животот не зависи од нас. Затоа мора да се ослободиме од таквите мисли.

Иако правиме различни планови за нашите животи, најдоброто нешто за нас е да го ставиме нашиот живот, нашата иднина, во рацете на Господ. Тој е оној кој планира и знае што ќе биде со нас.

Мора да се ослободиме од таквите мисли и прашања како што се: Што ќе се случи? Како ќе се направи тоа?

Ние мора да бидеме слободни, целосно оставени во рацете на Господ.

Денес луѓето бараат мир, тишина, слобода. Слободата ја бараат преку задоволствата и веруваат дека во таа слобода се сите одговори, сите тајни, целата вистина.

За жал, многу често токму оваа слобода е ропство. И така луѓето, барајќи слобода, завршуваат како робови.

Дури и кога имаат сè: пари, богатство, тие сè уште не се слободни. Тие се слуги на материјалните добра, робови без мир и тишина.

Дури и кога мислат дека можат да прават што сакаат, одат каде сакаат, дури и тогаш не се слободни.

Слободата на Господ е слободата што го ослободува човекот од тиранијата на мислата.

Човекот е мирен само кога не е тираниран од лоши мисли. Таквиот човек постојано се моли. Тој го чека доброто и ги остава сите свои надежи во Господа. Постапува според својата совест, се бори и се стреми кон најдоброто.

Добриот човек ја врши секоја работа со целото свое срце. Секој потег што го прави, секој збор што го кажува, секоја мисла, секоја работа, сè, доаѓа од неговото срце.

Добро е што нашето постоење целосно учествува во молитвата и во работата и во...

И секако, да не бидеме на страната на престапникот. Ниту, пак, да се бориме против некого со нашите мисли. Особено со нашите мисли дека не се бориме со никого. Ајде да најдеме решенија со сите. Да си ги решиме проблемите мирно со сите.

Кога некој не навредува, не треба да го земаме при срце. Сега еден не навредува, друг пат ќе не навредува друг. Утре кој знае кој ќе не вознемирува... Не треба секогаш да обрнуваме внимание на овие навреди…

Овие навреди мора да ги надминеме со нашиот мир, не смееме да ги земаме при срце. Да не ги земаме овие зборови при срце.

И кога не ги ставаме овие зборови во нашите срца, нема да ги земеме при срце. Смирено ќе се браниме од непријателот, кој сака да не навреди, а со тоа нема да може да ни го расипе внатрешниот мир.

Постои шанса подоцна да се обиде да не навреди. Но, кога ќе види како молчиме, ќе ги тргне рацете од нас.

Сите му се восхитуваат на човек кој го одржува својот внатрешен мир и го прашуваат: „Како успеваш да бидеш толку смирен?“ Како ја добивте оваа смиреност? Како да не ти е гајле за овој живот. Сите имаме нерви. Ние лесно се лутиме од навреди, но вие не. На ништо не се лутиш... Како го правиш тоа? Како е можно?"

Во суштина, се разбира, човек сам не може да победи такво нешто. Господ е тој што дејствува и се грижи. Господ го чува нашиот мир кога постојано му се молиме…

Старец Тадеј Витовнички