Мора да се бакнува Крстот што го носиме...

 Мора да се бакнува Крстот што го носиме.

„Верувај во Божјата Промисла! Бакнувајте го Крстот наутро и навечер, не носете го како на закачалка - Христос остави светлина и љубов на Крстот. Зраците на благодатната светлина и љубовта доаѓаат од Крстот. Вдишувајќи ги овие зраци, тие невидливо преминуваат во душата, под влијание на овие зраци на Благодатта, човекот станува побожен.Бакнувајќи го Крстот, молете се за блиските грешници: пијаници, блудници и други што ги познавате. Со твоите молитви ќе се поправат и ќе биде добро затоа што срцето му дава порака на срцето.Господ нè сака сите нас.Тој страдаше за сè поради љубовта и ние мора да ги сакаме сите заради него, па и нашите непријатели . Бакнувајќи го Крстот, прочитајте ја молитвата: „Излеј, Господи, капка од Твојата Пресвета Крв во моето срце, исушено од страста, гревот и нечистотијата на душата и телото. Амин. Спаси ме мене и моите роднини и оние што ги познавам (имиња).

Схиигумен Сава Псково-Печерски