Сите реки одат кон морето, а морето не е полно со вода (Проп. 1:7)

 Сите реки одат кон морето, а морето не е полно со вода

(Проп. 1:7)

Колку убави зборови!
Светителите се реки. Нивната работа и мисија е да ја напојат жедната земја со своите дела, со своите доблести и со нивните зборови: срцата на луѓето кои го живеат овој живот овде на земјата во тело.
Но, колку и да се развиваат Светителите, и колку и да даваат совети, луѓето ќе останат жедни, ако самите не се обидат да го најдат патот, да се вратат со срцето кон Изворот од кој делата што ги прават Светителите.
И колку ќе го запостават тоа, колку ќе занемарат да се вратат кон себе, кон своето срце, кон внатрешниот човек и да бидат фатени од љубовта на нашиот Создател и да ја врзат својата рака со желба за Него, што и да се обидат да направат, тие секогаш ќе паднат безживотно, а нивниот говор, не, не само што ќе им ги излади усните, туку, напротив, ќе ги исуши уште повеќе!

Светителите се повеќе се мачеа да се вратат кон себе, негувајќи ја љубовта, и таму во длабочините на нивните срца го пронајдоа и впиваа она што сега е, преку нивните постапки, нивните дејствија, нивните зборови, канал кон светот… Така Светителите научија да го сакаат тоа што сега го нудат со уста и го поучуваат.

Митрополит Мелетиј Никополски