Старица Макрина,до сестрите од манастирот…

 

Старица Макрина,до сестрите од манастирот…

 Кога човекот се моли:  Господи Исусе Христе, помилуј ме, тој не може да се манифестира, да вика и да зборува.

 Благодатта Божја го прави кроток, смирен.  Невозможно е Бог да не му го ублажи срцето.

 Кога ќе каже молитва, колку слатко се чувствува!

 Расправиите, поплаките, разговорите ја прекинуваат комуникацијата со Бога и предизвикуваат немир.

 Едниот не се воздржува и на другиот му го кажува разумот, а другиот  сее со зло и тогаш не може ниту да се моли, ниту да ја врши својата должност ниту во ќелијата (куќата), му се допаѓа или не може никаде да се одмори.  Ни треба смиреност во душата.

 Преку смирението ќе се спасиме.

 Бог ќе му даде многу благодат.  Преку молитвата човекот чувствува божествена утеха, небесна величина.