Побарајте и ќе ви се даде

 Побарајте и ќе ви се даде

(приказна-вистина)

За време на болеста на децата, треба да имате доверба во Божјата помош.

Рано се омажив.  Имав верба во Бога, но работата, секојдневната врева ја турнаа вербата во втор план.  Живеев без да се обраќам кон Бога со молитва, без да држам пости.  Едноставно кажано: изгубив интерес за верата.  Не ми ни падна на памет дека Господ ќе ја чуе мојата молитва ако се свртам кон Него.

Живеев со сопругот и децата во Стерлитамак.  Во јануари, моето најмало дете, петгодишно момче, одеднаш се разболе.  Го повикавме докторот.  Го прегледа детето и рече дека има акутна дифтерија, му препиша третман.  Чекаа олеснување, но тоа не следеше.

Детето беше ужасно слабо.  Повеќе не препознаваше никого.  Не можеше да земе лек.  Од градите му се слушаше страшно отежнато дишење, кое се слушаше низ целиот стан.  Дојдоа двајца доктори.  Тие тажно гледаа во пациентот и загрижено разговараа меѓу себе.  Беше јасно дека детето нема да ја преживее ноќта.

Не размислував за ништо, механички направив се што е потребно за детето.  Сопругот не го напушташе креветот со детето, плашејќи се да го пропушти последниот здив.  Сè во куќата беше тивко, се слушаше само страшно отежнато дишење.

Се слушнаа ударите во камбаната за вечерна.  Речиси несвесно се облеков и му реков на сопругот:

- Ќе одам и ќе побарам молитва за негово закрепнување.  Зарем не гледаш дека умира? 

 Не оди - ќе заврши без тебе.

- Не, - велам, - ќе одам Црквата е блиску.  Влегувам во Црквата.  Отец Стефан доаѓа кон мене.

Отец, му велам, син ми умира од дифтерија.  Ако не се плашите, ќе служите ли  молитва кај нас.

Ние сме должни да ги посетиме тие кои умираат насекаде и без страв одиме каде и да не поканат.  Сега ќе дојдам кај вас.

Се вратив дома.  Свирењето од градите продолжи да одекнува низ собите.  Неговото лице стана сино, очите му се превртеа назад.  Ги допрев нозете: беа многу ладни.  Срцето болно потона.  Дали плачев или не, не се сеќавам.  Толку многу плачев во тие страшни денови што мислам дека ги исплакав сите мои солзи.  Јас го запалив кандилото и ги подготвив потребните работи.

Дојде Отец Стефан и почна да служи молебен.  Внимателно го зедов детето, заедно со навлаката за јорган и перницата, и го однесов во ходникот.  Ми беше премногу тешко да станам за да го држам и потонав на столот.

Молитвата продолжи.  Отец Стефан го отвори Светото Евангелие.  Едвај станав до столот.  И се случи чудо.  Моето момче ја крена главата и го слушаше Божјото слово.  Отец Стефан заврши со читање и го спуштивме момчето во креветот.  Ми ја стави раката околу вратот и ја слушаше молитвата.  Се плашев да дишам.  Отец Стефан го подигна Светиот Крст, со него го благослови детето, го остави да го бакне и рече: Ќе оздрави наскоро!

Го ставив момчето во кревет и отидов да го видам Отецот.  Кога си замина Отец Стефан, побрзав во спалната соба, изненадена што не го слушнав вообичаениот свиреж што ми ја кине душата.  Момчето спиеше тивко.  Дишењето беше рамномерно и мирно.  Со емоции клекнав, благодарејќи му на Милостивиот Бог, а потоа и самата заспав на подот: силата ме остави.

Следното утро, веднаш штом удрија камбаните за утрена, моето момче стана и со јасен, звучен глас рече:

- Мамо, што лежам јас?  Уморен сум од лежење!

Дали е можно да се опише колку радосно зачука моето срце.Го загреав млекото, а момчето со задоволство го испи.  Во 9 часот нашиот лекар тивко влезе во собата, погледна во предниот агол и, не гледајќи таму маса со ладен труп, ме повика.  Јас одговорив со весел глас:

- Тој оди сега.  

– Дали е подобро?  изненадено праша докторот.

 Да,му одговорив, поздравувајќи го.  Господ ни покажа чудо.

Да, само со чудо можеше вашето дете да се излечи.

На 18 февруари Отец Стефан служеше со нас благодарница.  Моето момче, сосема здраво, искрено се молеше.  На крајот од молебенот отец Стефан рече:

Треба да го раскажете на сите за оваа чудо.

Искрено посакувам барем една мајка што ги прочитала овие редови да не падне во очај во часот на тагата, туку да ја задржи вербата во добрината на непознатите патишта по кои нè води Божјата Промисла.