СЕГА НЕ ВЕРУВАМ, АМА КОГА ЌЕ ВИДАМ , ЌЕ ПОВЕРУВАМ..

Криејќи се во куќата, Апостолите го гледаат Христос;  тој влегува, сите врати се затворени.  Но Тома, тогаш отсутен, ги затнува ушите и сака да ги отвори очите.  Тој дозволува неговото неверување да излезе, надевајќи се дека неговата желба ќе се исполни.  „Моите сомнежи ќе исчезнат само кога ќе видам“, рече тој.Кога ќе го ставам прстот во раните и ќе го прегрнам Господ кого толку го сакам.

Нека го прекори моето неверување, но нека ме исполни со неговиот поглед.  Сега не  верувам, но кога ќе видам ќе поверувам.  Ќе верувам кога ќе го гушнам и ќе го погледнам.  Сакам да ги видам тие скршени раце што ги излечиле злите раце на Адам.  Сакам да го видам лицето  што ја избрка смртта од страната на човекот.  Сакам да бидам сведок на самиот Господ, а сведочењето на другите не ми е доволно.  Вашите приказни ја иритираат мојата нетрпеливост.  Добрата вест што ја носиш само ја зголемува мојата конфузија.  Ќе се излечам од ова зло само ако го допрам лекот со раце. 
Господ повторно се јавува и ја избрка тагата и сомнежот од својот ученик.  Што реков?  Не ги отфрли своите сомнежи,а ги исполнува очекувањата.
Влегува, сите врати се затворени.

                                                                    Василиј Селевкиски