Искушенија и таги...

 

Искушенија и таги

 Кога доаѓаат искушенија и таги, бесмислено и бескорисно е да се гледа од каде и кога дошле.  Го креваме нашиот ум кон Бога и прифаќаме сè како од „Татковата чаша“ ...

 Често во страдањето нашиот ум е помрачен.  Не ја гледаме сопствената неправда и ги обвинуваме другите.  Така љубовта се лади и ние сме одведени во поголема пустош.

 Во продолжение, кога ќе помине искушението, ја сфаќаме Божја добра Промисла, која или ќе нè спаси од некоја поголема неволја, или ќе отвори пошироки хоризонти и ќе нè научи на нови знаења ...

 Во тажните искушенија, мораме да дадеме се од себе за да го избегнеме искушението на жалење и огорченост.

 Мораме да го интензивираме нашиот дијалог со Бога и да ја прифатиме тагата како праведна награда…

 Притоа, не смееме да останеме само во болка, туку да му благодариме на Бога што ни испрати тага, да не издигне од дното на негрижата и бедата.

 Архимандрит  Захариј Захару