Духовна поука за солзи...

 

Духовна поука за солзи

 Да ги негувате солзите.  Да се ​​негуваат слики, мисли кои поттикнуваат солзи.  Негував слика од мртвото тело на старецот Јосиф.

 Кога го бакнував и кога се сетивме на него, мислев дека наскоро ќе бидам и јас таков.  Мислев, можеби Бог нема да ме прифати, нема да ми прости и слично.

 Солзите се помеѓу страста и апатијата.  Солзите чистат.  Дали се тоа почетнички солзи, односно солзи на покајание, односно дали мислиш: Дали ќе одам во пеколот?, Ќе бидам со Христос или со ѓаволот?  Дали засекогаш ќе бидам во пеколот?  Што ќе правам тогаш?

 Потоа доаѓаат солзите на благодатта.  Овие солзи се толку слатки, што кога ќе ми дојдеа, ќе реков: Боже мој, не сакам ништо освен така да плачам.  Овие солзи доаѓаат подоцна.

 Солзите се храна на душата.  Како што телото се храни со добра храна, така и душата се храни со солзи и оживува.

 Кога се молите, обидете се да ги задржите солзите.  Тогаш тоа станува навика, а вие плачете во вашата молитва.  Кога плачеш во молитва, какви и да имаш солзи, продолжи.  Кога солзите ќе престанат, вратете се.

 Солзите доаѓаат со молитва.  Штом доаѓат малку, малку, малку, на вас останува да ги зголемите.  Ти ми веруваше дека солзите не се ништо друго, тоа е навика.  Ако се навикнеш на плачење, ќе плачеш следниот ден, а ќе плачеш и следниот ден.

 И доаѓаш до точка каде што велиш: „Зошто плачам?  И јас незнам.  Да, но со солзите знаете ли колку е чисто внатре?

 Како што перете мајица, марамче со сапун, така и солзите се во молитвата.  Се чисти, прочистува, прочистува во тебе и потоа доаѓаат други повисоки солзи.

 Солзи, ќе ве боли мозокот внатре, ќе ве боли умот, затоа што тоа се првите солзи, кои се нарекуваат прочистителни солзи, чисти солзи внатре.

 Кога ќе помине степенот на прочистување, доаѓаат други солзи радосници.  Кога лицето ќе ти стане убаво, ќе го разубави, а другиот брат, соседот, колегата, ќе го видиш во друга убавина.  Размислувам духовно.

 Потоа има и други солзи, но овие ќе бидат добредојдени од сите, поради нивната ревност.

 Свети Ефрем Катунакиски