Оние кои поднесуваат искушенија се сметаат за сведоци...

 

Оние кои поднесуваат искушенија се сметаат за сведоци

 Во колибата „Света Троица“ во Скитот на Света Ана живееле по телото петмина браќа, кои се замонашиле и ги добиле имињата: Атанасиј, Григориј, Артемиј, Филарет и Макариј.

 Во почетокот живееле во хармонија во мир и љубов, послушност и почит кон ликот на Светителката, според ветувањата на монаштвото.

 Но, со текот на времето таа прва почит избледе и малку братска храброст, малку волја кон ѓаволот со уметност и многу занаети, почнаа да прават што сакаат, без да се прашуваат.

 Така, несвесни, меѓу нив настана некое студенило проследено со кукање и кавги, кои завршија со сериозни епизоди, модринки, расправии и тепање толку многу што еден од нив му ја скрши главата, раката, ногата или што и да е, што друго можеше да направи друг брат, додека не го потчини на неговата волја.  Малиот не го почитувал големиот брат, ниту пак големиот го почитувал помалиот брат.

 Кавгите и лошите епизоди продолжуваа скоро секој ден, реткост беше денот да се помине без да се чујат, соседните подвижници на овие браќа слушаа каде се караа и се тепаа.  Кој од соседите или другите отци се дрзнал да интервенира да ги раздели или да посредува да се помират и да не се караат,би си заминал претепан и така никој не можел да им помогне на овие браќа.

 Поминаа 40 години мачеништво, а овие пет браќа секој ден се расправаа.Отците од другите скитови биле навикнати на овие секојдневни гласови и рекле: „Вознемирените браќа се борат и пак умираат“.

 По овој период од 40 години, помина денот, вториот и третиот ден, а нивните вообичаени гласови не се слушаа, но тие беа крајно тивки во Калива.

 На Отците им изгледаше чудно што не ги слушнаа како се расправаат, но никој не се осмели да оди да види што се случува.

 На третиот до четвртиот ден, во сон на старешината на скитот,му се јави Света Ана  и му рече: „Оди со отците да ги погребеш со слава и чест петмина Христови сведоци, пет браќа, кои се замонашија поради љубовта кон Господа и се бореа без причина од завист и против своја волја, но секој ден по вечерата навечер си простуваа од срце и немаше зло помеѓу нив цела вечер, затоа што ја применуваа токму таа изрека:Гневете се,но не грешете,сонцето да не зајде во вашиот гнев (Ефесјаните 4:26).

 Кога старешината го слушна ова од Света Ана, веднаш ги повика отците на седница на Сенатот и сите отидоа во Калива, каде што живееја петте браќа, најдоа отворена врата, влегоа и ги најдоа петмината браќа мртви,од нивните тела се ширеше неискажлив миомирис, а во нив се исполнила изреката на Светото Писмо: Не судете,за да бидете судени (Матеј 7:1).

 Тогаш сите Отци, откако ја добија лекцијата за нетрпеливост кон овие монаси, со почести и темјан ги следеа Христовите сведоци и ги погребаа нивните тела на заеднички гробишта со другите Отци и Го прославија Бога, Кој на секој начин ги спасува луѓето.

 

Монах Андреј Светогорец