Разговара еден човек кој штотуку станал Христијанин со еден стар пријател...

 

 Разговара еден човек кој штотуку станал Христијанин со еден стар пријател

 Значи, ти се крсти, рече тој, и стана Православен Христијанин, а?

 Тој му вели „всушност“.

 - Но тогаш знаеш многу добро, сè за личноста на Исус Христос.  Навистина кога е роден?

 - Не знам …

 - Колку години имаше Тој кога излезе да поучува?

 - Не знам …;

 - Кога умре;  Кога бил распнат?

 - Не знам.

 - За колку дена Воскресна?

 - Веројатно три, но не се сеќавам.

 - Кое беше Неговото главно божествено учење?

 - Не знам.

 - Кои биле Апостолите кои ги пишувале Евангелијата?

 - Не знам.

 - Што беше Христос?  Тој беше Бог, тој беше човек, тој беше Син Божји, што беше тој?

 - Не знам.

 - Што значи дека вие Христијаните Православни верувате во Света Троица?

 - Не знам.

 „Од она што го гледам“, рекол неговиот пријател, многу малку си научил за Исус Христос и Неговото божествено учење.  Но, се прашувам, штом знаеш толку малку, што ти направивме и дали навистина стана Христијанин?

 - Во право си.  Знам многу малку и искрено се срамам од тоа.  Но и јас знам нешто.  И ова нешто го признавам.

 - Што е тоа:

 - Да!  Пред неколку години бев алкохоличар.  Испив сè.  Цело време се опивав.  Кога со ракија, кога со вино, кога со виски, кога со едното, кога со другото, како што знаете, постојано играв карти.  Така, должев многу пари, многу, многу моето семејство страдаше и полека го водев кон целосно уништување.  Моите деца се плашеа од мене.  Само што пијан влегов дома кутрите трепереа, а малите од страв мочаа.  Сега не пијам.  Јас не се опивам.  Јас не играм карти не се коцкам.  И јас не должам никому.  Дома сите ме сакаат.  И мојот живот сега е полн со радост.  Сега ја признавам својата вера во Христа без да се срамам од тоа.  Јас признав јасно и искрено и оттогаш, како и денес, летам.  И сето тоа дојде многу мирно во мојот живот, без да го сфатам…?  како;  Од моментот кога навистина поверував во Христа.  Бев слеп, како слеп човек што го слушнав во Евангелието.  И видов, прогледав.  Бев парализиран и Христос ме откупи, ме крена на нозе, застана на моите нозе.  Бев мртов духовно, морално, физички и Христос ме воскресна.  Поверував и го видов Христос и тоа ми е доволно.  Одам во црква, ги споделувам вечните тајни, го читам Евангелието, се молам наутро и навечер, го правам својот Крст слободно.  Работам секој ден и тоа ме исполнува со радост.  Сега сум корисен, прво за себе, второ за моето семејство, а потоа за целото општество.  И сето тоа се Негови дарови.  Дарови на Господ и Бог и нашиот Спасител Исус Христос.  И овие дарови му ги должам Нему.  Ова го знам, многу добро го знам и признавам.

 Ова нешто моите Христијани, што го кажаа и исповедаа и што новокрстениот Христијанин го признава, значи дека јас нешто знам од искуство.  Тоа е мое искуство.  Јас го живеев.  Го живеам денес и ја сфатив вредноста на искуството во однос само на суво знаење.

 

  Старец Стефанос Анагностопулос