Боже, ти благодарам што живеам

 Ви благодарам затоа што чувствувам дека крвта ми тече жешко.  Затоа што можам да видам, да се радувам, да размислувам, планирам, сонувам, сакам, работам.

 Можеше да ме остави во непостоење, во апсолутна нула.  Се обидувам да сфатам како би бил тогаш.  Залуден напор.

 Концептот на непостоење, на совршено уништување ме носи во бездна, во нешто темно и страшно.

 Ти ме спаси, о бесмртен, од нула.

 Ти ми даде живот.

 И со него ми подари уште толку многу подароци со кои живеам подобро и подлабоко.

 Господи, ти си Животот.

 Совршен, апсолутен, најубав Живот, кој не е засенет од сомнеж или страв од смртта и не е грд од присуството на злото.

 Знам дека со Тебе нашиот живот има свои извори. Ти си учител на сиот живот и здив и сè.

 Што повеќе можеме да Ти кажеме од искрена благодарност?  Како достоинствено да Те прославиме?

 О нераспадлив Создател, направи нè да живееме поавтентични, повистинити денови секој ден.

 Тој го трансформираше нашиот живот и го подигна сè повеќе од нивото на биолошкото и физичкото на ниво на духовно и натприродно.

 Ни ги истури соковите и водата на животот, „дека вие сте извор на животот покрај нас“.

            

                                                                        Митрополит Димитриј