Простувам...

 Во срцето оставам простор да застанам со тебе, и велам: ќе те носам, како Крст, ќе те носам во Царството Божјо, сакаш или не

 Простувам...Отворам простор во моето срце да застанам со тебе,

 со друг, со друг

 правам места за да се вклопат.

 Простувам, па го гледам другиот каков што е,

 со неговиот грев и неговата неподнослива страна,

 со сите негови тежини и недостатоци, и велам:

 - Ќе те носам како Крст,

 ќе те носам во Царството Божјо,

 дали ви се допаѓа или не.

 И ти беше добар или лош,

 Ќе те носам на мои рамења,

 Ќе те изведам пред Господа и ќе речам:

 Господи, го носам овој човек цел живот,

 затоа што се плашев да не се изгубам.

 Сега ваша работа е да му простите,

 во име на моето простување,

 со Твојата бескрајна благодат, и да ја примиш

 во прегратките на Твојата љубов!  Колку би било убаво кога би можеле да си го кренеме товарот еден на друг и да се поддржуваме, не обидувајќи се да ја заборавиме слабата точка на едниот, гревот на другиот или ситуацијата на оној кој минува низ тешки времиња!

 Постапувајќи во согласност со тоа, не треба да дозволиме да клекне под товарот на искушението, туку да го заштитиме, за да спречиме да биде доведен токму до она што може да го натера да клечи.  Ако го опкружевме невозможното со будна и нежна љубов, колку луѓе повторно нема да се снајдат и колку не би станале достојни за прошка - прошка што ќе им се даде бесплатно!

                                                    Митрополитот Сурошки Антони Блум