Кои биле главните совети на Свети Евмениј Саридакис до неговите духовни чеда и светот

Што го советувал народот Светиот старец Евмениј Саридакис?

Сакај го човекот, но повеќе Бога.

Да ги видиме доблестите на другите и нашите маани. Тоа е она што Бог го сака. Тоа е толку убаво.

Ако мислиш дека имаш доблести, немаш ништо. Кој вели дека е Светител не е. Светителите никогаш не рекле дека се Светители.

Ни треба Бог.  Не му требаме, ќе ни биде од корист.

Кога се молиме, а Бог не нѐ слуша, има причина, ние сме причинители, го спречуваме да не слуша.

Молитвата е многу голема работа, таа го воздигнува човекот високо ако се моли со смирение и скрушено срце.

Тагата и болката нè доближуваат до Бога. Сè  победува со вера во Бога.

Не можеме да ја разбереме волјата Божја затоа што таа не ни ја остава нашата волја и зошто ги гледаме туѓите грешки, а не нашите.

Ако им простите на своите непријатели и трпите тага, вие сте на Божјиот пат.

Бог сака сè, а не она што остана.

Ако сме горди, а Бог ќе нè понижи, затоа што гордоста се спротивставува,а смирениот дава милост.

ѓаволот се плаши од понизните, а ги сака гордите затоа што се негови.

Ако некој има дарба да не се гордее, затоа што Бог ќе му ја земе за да се смири себеси.

Кога сме понизни и кротки, Бог ќе ни даде дарови.  Затоа треба да веруваме и да кажеме дека сме ’безвредни робови’, колку и да сме добри.

Бог не спасува бесплатно, не затоа што го заслужуваме тоа.

Оние кои се гордеат со Бога ќе дозволат да паднат во многу гревови за да бидат понизени.

Да го сакаме Бога толку многу и да не се плашиме од ништо.

Колку и да имаме доблести, нека не ни отече умот, само сметајте се за“ грди робови „кои не го направиле тоа што морале да го направат.

Само размислете добро и само работете добро.

Давај без потреба да земаш.

Никогаш не ставај лоши мисли во твојот ум

Смирението го чува богатството, а гордоста го расипува.

Без смирение не се стекнува никаква доблест.

Луѓето дејствуваат повеќе со разум, а помалку со вера. Затоа многупати им се досадува.

Од една страна радост, а од друга тага.  А човекот вели: Што се случува?

И зошто?  Со вера во Бога, сè е поразено, затоа што вие оставате сè на Нему и почивате.

По невремето доаѓа мир. По тагата има радост и мораме да кажеме: Бог да биде со сите нас.

Да се ​​сметаме себеси за инфериорни од сите луѓе, затоа што тоа е она што Бог го сака.