Прекрасна визија на Велики Четврток

Свети Серафим Саровски во своите подвизи се зајакна со Божествена промисла и духовни визии, кои ја преплавија неговата душа со Божествена утеха. Особено еднаш, во Страсната седмица, па дури и на Велики Четврток, се тврдеше дека за време на богослужбата била видена прекрасна визија.

Тој самиот раскажува:

- Еднаш служев на Велики четврток кај игуменот Пахомиј и отец Јосиф. Светата Литургија започна во два попладне заедно со вечерната. По мал влез и читање, смирениот пред Светиот Олтар го изговорил словото: Господи, спаси ги благочестивите и слушај нè. Потоа излегов на убавото пристаниште и, кревајќи го распоредот до црквата, завршив: „И засекогаш и засекогаш“.

Во тој момент светлината блесна пред мене како сончев зрак. Гледам таму и гледам во славата на нашиот Господ Исус Христос, кој во ликот на Синот Човечки блескаше посилно од сонцето во изобилство и неискажлива светлина. Ги гледам и Небесните сили на Ангелите, Архангелите, Херувимите и Серафимите како го опкружуваат како рој пчели. Влезе низ западната порта и, одејќи низ воздухот, застана пред говорницата. Всушност, со кревање рака ги благословил слугите и посредниците. Конечно, влегувајќи во Неговиот лик, кој се наоѓа веднаш до прекрасната Порта, Тој се преобрази, опкружен со ората на ангелите кои блескаа и ја осветлуваа целата Црква. И јас, кој сум земја и нога, добив посебен благослов од Него. Моето срце го прескокна ритамот на Светата радост, обземен од неискажлива радост во чувството на слатка, огнена љубов кон Господа.

Со оваа визија, ликот на Светителот беше променет. Не можеше ниту да се движи ниту да зборува. Многумина го забележаа неговиот став, но не ја разбраа вистинската причина. Веднаш му пришле двајца ѓакони. Тој продолжил да стои неподвижен речиси три часа, во екстаза. Самото неговото лице постојано се менуваше. Кога беше покриен со бледило, кога ширеше светло розова боја над него и кога побел како снег. Помина многу време без да зборува. Тој се занесе во прекрасната Божја посета и се радуваше на Неговата слатка утеха.

По средбата, видението им било кажано само на постарите Пахомиј и Јосиф. Нему како искусен свештеник му советувале да не се гордее, туку да обезбеди молк и уште повеќе да тоне во понизување.

„Моето срце се роди“, рече тој еднаш, „како восок што се топи“. Но, не се сеќавам на ништо од оваа радост. „Се сеќавам само дека влегов во храмот, а потоа излегов.

По ова небесно видение, зацврстен со длабоко смирение, тој се воздигна од сила во сила и, постојано практикувајќи се самоодрекување, верно и непоколебливо го следеше Господа, носејќи го неговиот Крст. Оттогаш почна да бара сè повеќе мир и се почесто оди во шумата Саров да се моли ...

На прашањето колку често треба да се пристапи кон Небесната Тајна, тој одговорил: „Колку почесто, толку подобро“.

Тој особено им го даде следново правило на сестрите во Дивеево, како што забележа сестра Капитолина: Исполнети со длабоко угнетување, но и со надеж и вера во неизмерната милост Божја, да пристапиме кон Светата Тајна која спасува се и секого, кажувајќи скрушено : чувствуваш со сите мои сетила.

Тој му рекол и на отец Василиј, исповедникот на Дивеевскиот манастир: Не приговарај им, бидејќи благодатта што ни е дадена преку Светата Причест е толку голема што, колку и да е недостоен и грешен човек, се додека се приближува Господ кој не спасува сите нас, иако е полн од глава до пети со раните на гревот, тој ќе се очисти со Христовата благодат и сè повеќе ќе се просветлува, и ќе добива сјај и ќе се спасува“.

На оние кои го оправдуваа своето одбивање често да се дружат со прекумерно чувство на безвредност, тој се спротивстави на маленкоста на грешниот човек и на бескрајната Божја добрина. „Дури и да го наполневме целиот океан со нашите солзи на покајание, не би можеле да го задоволиме Господ кој ни дава храна, Неговото Тело и Неговата Крв за бесплатно да нè очисти, очисти и подмлади. Дојдете без сомнение и не се вознемирувајте, само верувајте дека тоа е вистинското Тело и Крв на нашиот Господ Исус Христос, кои ни се дадени за да ги исцелиме нашите гревови.