Професијата е начин на служење на Бога и на другите

 

Професијата е начин на служење на Бога и на другите. Ако сте лекар и оперирате наутро, тогаш немојте да се молите навечер. Спијте и разбудете се освежени. Вашата молитвена служба е само мал процент од вашите активности. Вашата главна услуга е на операционата маса. Имајте свештеник таму. Ако не спиете доволно и застанете покрај скршеното тело на болен човек и направите лекарска грешка и со своја рака го убиете оној што ви го доверил животот, тогаш тешко дека некогаш ќе ја прости вашата грешка.

Еднаш слушнав за возач на тролејбус кому некој иден исповедник му дал тешко покајание. И кутриот, принуден да станува секој ден во пет и пол, долго се поклонуваше, читаше канони и катизми, додека еден ден, уморен и поспан, не удри тролејбус. Виновен е исповедникот. Неговата глупава и сурова нечувствителност кон животот на едноставен човек се раѓа од убедувањето дека служењето на Бога е молитвена служба и само тоа. Точка. Но, ова не е така.

Да му служиш на Бог не значи да облечеш Светата облека и нежно да ги објавуваш рефрените на акатистот. Да му служиш на Бог значи чесно и правилно пред Бога да ја вршиш својата секојдневна работа, за која си назначен од Божјата Промисла. Готвачот во ресторанска кујна, исто така, му служи на Бога ако му шепоти: „Исусе, Сине Божји, помилуј нè“, сечкајќи кромид, чистење риба, мешајќи сос. Ако овој готвач ја прекрсти со рака или со очи храната што сега ќе ја однесе задишаниот келнерот, ако готвачот им посака здравје на оние што ќе го јадат неговото готвење, тогаш дали навистина не им служи на Бога и на луѓето токму овде - во чадот и мирисот на пивницата? Тој му служи на Бога! Не се сомневам во тоа.

Протоереј Андреј Ткачев