Не слушајте ги демоните

Свети Антониј им рекол на своите ученици:

 Ако некогаш ве нападнат демони во текот на ноќта, прекрстете се себеси и вашиот дом и молете се и ќе видите како исчезнуваат.  Затоа што тие се кукавици и многу се плашат од знакот на Крстот Господов, затоа што на нив Спасителот им ја одзеде моќта што ја имаа и ги испрати (Кол. 2, 15).  И ако со многу ароганција остануваат да танцуваат и менуваат замислени форми, не плашете се и не плашете се; тие се ништо, но брзо исчезнуваат.

 Многупати дури се преправаат дека пеат химни без да бидат видени, и цитираат фрази од Светото писмо, а додека спиеме нè будат на молитва и речиси не нè оставаат да спиеме.  Но, не треба да им обрнуваме внимание, дури и ако не советуваат воопшто да не јадеме, дури и ако се преправаат дека нè обвинуваат и проверуваат за грешки за кои знаат дека некогаш сме ги направиле.

 Зошто не го прават тоа заради побожност или вистина, туку да ги водат беспомошните во очај и да кажат дека молењето е бескорисно и да им се згади на луѓето од осамениот живот како напорен и неподнослив и да ги попречуваат оние со живот што се свртуваат против нив.

 Затоа Господ, кога демоните ја кажаа вистината - затоа што вистината беше она што тие рекоа: „Ти си Син Божји“ (Марко 3:11-12; Лука 4:41) - им ја затвори устата и не дозволи тие зборуваат, за да не, заедно со вистината, си ја посеат својата злоба, а покрај разумноста и ние никогаш да не ги слушаме.  Зошто ние, кои го имаме Светото писмо и дека Спасителот дојде кај нас, да не поучуваме од ѓаволот, кој не ја држел својата позиција, туку поинаку размислувал наместо другите.

 Поради оваа причина, Господ го спречува да ги цитира деловите од Светото писмо, велејќи: „Бог му рече на грешникот: Зошто ги учиш моите заповеди и го имаш мојот завет во устата своја?  (Пс. 49:16) Зашто, целта на демоните, со сето она што го прават и велат, прават и прават и се преправаат, е да ги измамат злите.  Тие исто така удираат и глупаво се смеат и свират, а ако никој не им обрнува внимание, тогаш плачат како поразени.

 Така, Господ им ги затвори устата на демоните, но ние, поучени од Светиите, мора да постапуваме како нив и да ја имитираме нивната храброст.

 Односно, Светиите, кога виделе такви работи, рекле: „Додека демонот стоеше пред мене, јас станав глув и се понизив и не зборував ни добри работи“, и: „Не слушав како глувиот, и како немиот не ја отворив устата и бев како глув човек“.  (Пс. 38:2-3, 37:14-15)

 И ние, затоа, ниту да ги слушаме демоните, бидејќи ни се туѓи, ниту да ги слушаме, дури и ако нè подигнат на молитва и ни кажуваат за постот, туку да бидеме фокусирани на целта на нашето молење, а не да бидат измамени од оние кои сè прават со измама.

Од книгата: ЕВЕРГЕТИНОС