Што се случи со Ана и Кајафа и Понтиј Пилат?

 

Што се случи со  Ана и Кајафа и Понтиј Пилат?

 Во следниов текст се споменува една од различните легенди за судбината на Пилат и првосвештениците Ана и Кајафа, по неправедното убиство на Христос, препишана и објавена двапати во 1895 и 1896 година на во Варна.

 По Вознесението Господово, владетелот на Јудеја, Понтиј Пилат, напишал извештај до римскиот император Тибериј за настаните што му се случиле на нашиот Господ Исус Христос.

 Тибериј, кој бил информиран за многуте Господови чуда, за неговото Воскреснување од мртвите и дека многумина верувале дека тој е Бог, го известил тоа до Римскиот Сенат и им се заканувал на христијаните со смрт.

 Одговорот на Тибериј до Пилат дојде во писмото во кое се критикува неговата неправедна одлука да го осуди Христос, но и пратеникот на Раав со 2.000 луѓе, да го уапсат и однесат во Рим, по првосвештениците Кајафа и Ана.

 Експедиција од Рим ги фатила Пилат и првосвештениците, кои ги врзале со синџири, и ги ставиле на бродовите кои пловеле за Рим.

 Кајафа умре на Крит.  Бродот застана и го погребаа телото на првосвештеникот, кое излезе од гробот, бидејќи и земјата не го прифати.  Беше погребан седум пати, но „земјата не го остави недопрен и црн како Каин, за големото зло што го направи, што го осуди Христос“.  Тогаш се собра голема толпа и со клетви го закопаа под огромен куп камења.

 Ова беше крајот на Кајафа.  Неговиот спомен во селото близу Ираклион останал до крајот на 19 век.

 Оваа традиција е многу стара и ја спомнуваат многу патници (но не е историски докажано).

 Бродот го продолжи својот курс и пристигна во Рим.  Тибериј не сакал да ги испрашува.  Наредил и првосвештеникот Ана да го завиткаат гол во волова кожа и да го остават да стои на сонце.  Од жештината ја  исуши и затегнува кожата околу телото, поради што телото му пука, а и му излегла внатрешноста на стомакот и доживеал горчлива смрт.

 Тој нареди Пилат да биде затворен во окована кула и да го убие.  Еден ден Тибериј отишол на лов, во близина на кулата каде што бил затворен Пилат.

 Чуварот го известил и побрзал до дупката во ѕидот да го види Полат.  Тогаш еленот се приближил до ѕидот на кулата, приближно на висината на дупката од која гледаше Пилат.

 Плашејќи се дека ќе го загуби својот плен, цезарот Тибериј набрзина го впери лакот и стрелата помина низ дупката на кулата и ги прободе очите на Пилат, оставајќи го мртов.

 Според Евзебиј Цезарески (Црковна историја, том II, VII), Пилат бил протеран во Виена, Франција, каде што извршил самоубиство.  Според друга легенда, тој бил фрлен во реката Тибар, а неговото тело предизвикало поплави и катастрофи.

 Друг признава дека бил уништен од планина што сè уште го носи неговото име на езерото Луцерн во Швајцарија.  Додека други велеа дека главата му била отсечена во годините на Тибериј.

 Атинскиот митрополит Мелетиј во својата црковна историја го наведува следново: По Вознесението Господово, владетелот на Јудеја, Понтиј Пилат, напишал дежурен извештај до римскиот император Тибериј за настаните што му се случиле на нашиот Господ .  .

 Тибериј, кој бил информиран за многу Господови чуда, неговото Воскресение од мртвите и дека многумина верувале дека тој е Бог, го известил тоа до Римскиот Сенат и ги исплашил христијаните што ги обвинуваат со смрт.  По изборот на седум ѓакони, следеше прогон во Ерусалимската црква.  Тогаш Марија Магдалена, заедно со Марта, Лазар и Јосиф од Ариматеја, го посетиле Тибериј во Рим (според баронот од Марсеј, Франција), кој ги раскажал настаните од злосторствата на Евреите против Христос и протестирал за неговото неправедно убиство.  Тибериј се разгневи и нареди да бидат погубени првосвештениците (Кајафа-Ана) и Пилат.

 Штом Вителиј ја презел хегемонијата над сирискиот регион, го заменил Пилат со Марцел и го испратил во Рим да му се извини на Тибериј.  Му биле потребни две години да стигне до Рим, а во меѓувреме Тибериј умрел, а новиот крал Гај Калигула го протерал во Виена, каде што претрпел големи неволји и во очај се самоубил.

 Вителиус тврди дека истата судбина ја имал и Кајафа, кој извршил самоубиство.  Климис Ромис го прифаќа истото.  Свекорот на Кајафа, Ана, исто така имал таква смрт.  (стр. МЕЛЕТИЈ, МИТРОПОЛИТ АТИНСКИ, ИСТОРИЈА НА ЦРКВАТА, ТОМ 1, Виена, Австрија 1794, стр. 119-126).  Во заклучокот на белешката, вреди да се спомене дека жената на Пилат, Прокле, по неговата страшна смрт, се покајала, се крстила како христијанка, живеела со вера и побожност и мирно завршила.  Нашата црква го почитува нејзиниот спомен на 27 октомври.

 Извор: Јеромонах Аверкиј Светогорец, Точна историја на погубените на Распетието и Воскресението на нашиот Господ и Спасител Исус Христос.