Погледнете го човекот…

Погледнете го човекот…

 Види го него.  Добро погледнете го.

 Го изневери со бакнежи.  Го уапсивте преку ноќ.  Со факели и стапови.  Како обичен криминалец.  Вие што до скоро го поставувавте ќебето за Тој да помине.

 Ти плукна по него.  Ти го исмејуваше.  Ти го удри.  Ти го камшикуваше.  Ти го уби.  Го влечевте како јагне  пред судии и службеници.

 „Што сакаш да правиш со Него?“ те прашаа.

 „Распни го“, врескаше заедно со пијавицата, како демон.

 „Распни го“, врескаше ти и го избра Варава.

 Го видовте како пее на Голгота, со Крстот на грбот.  Слушнавте.  Видовте како Го прободуваат.  Ја видовте Неговата облека како делат на карти, ја видовте Мајка му како и се кине срцето со меч со две острици.  Но ти ништо.  Непокајани.  Тешко…

 Дури и кога Он ти прости преку Крстот, ти се потсмеваше со Него и бараше чудо од Него.  „Спаси се“, му рековте.  „Слези од Крстот и јас ќе поверувам…“

 Не сожалувајте Го.  Не.

 Не плачете за Него.

 Тој ќе Воскресне.  Без разлика на се.  Колку што некои луѓе се обидуваа да го спречат.

 Плачете за вас.  За твоите глупости.

 За вашата цврстина.  За твоето непокајание.  За твојата себичност.

 Тој ќе Воскресне.  Биди сигурен.

 Внимавајте да не останете мртви во калта…

 Елефтеријадис Г.  Елефтериос