Која ситуација може да биде полоша од оваа?

Немам христијанска вера.  Ниту во бесмртноста, ниту во Евангелието, бидејќи да бев совршено убеден и без сомнение верував дека вечниот живот и враќањето на она што го направивме на овој свет ќе се отвори по гробот, постојано ќе размислував за ова, без прекин.  Идејата за бесмртност буквално би ме скршила и би живеел во овој привремен живот како странец и паразит, кој секогаш ќе има на ум еден ден да бара да стигне до својата слатка татковина.

 Напротив, не ни помислувам на вечноста и се однесувам во мојот живот како да верувам дека крајот на сегашниот живот е крај на моето човечко постоење.  Во мене потсвесно се вгнездува мисла сумирана: кој знае и кој го видел задгробниот живот?  Кога зборувам за бесмртноста, мојот ум се согласува со тоа, додека моето срце е далеку од верување во тоа.  Сето ова неверување се докажува со моите постапки и постојана грижа за задоволување на животот на сетилата …

 Полн/a сум со гордост и себичност.  Сите мои постапки го потврдуваат тоа.  Гледајќи нешто добро во себе, сакам да го откријам или да се гордеам со тоа пред другите луѓе или да му се восхитувам одвнатре.

 Иако покажувам надворешно понизност, тоа го припишувам на делотворноста на мојата сопствена сила и се сметам себеси или над другите или барем не полоши.

 Кога откривам грешка, се обидувам да ја оправдам и да ја прикријат со тоа што ќе кажам: Што да правам?  Така сум создаден, или не е важно, нема да ме разберете погрешно.  Се лутам на оние кои не ме ценат и ги сметам за луѓе кои не знаат да ја ценат вредноста на другите.  Се радувам на моите таленти и ги сметам сите мои падови за сосема лична работа.  Додека ми е жал, уживам во несреќата на моите непријатели.  Кога се стремам кон нешто добро, тоа го правам за да добијам пофалби, или да дадам одредена флексибилност на моето духовно јас, или да добијам привремена утеха.  Со еден збор, постојано градам слика за себе на која постојано ги нудам своите услуги, грижејќи се на секој начин за моето задоволство и негувајќи ги своите страсти и желби.  Во сето тоа се препознавам себеси како полн со гордост, разни телесни желби, неверство, недостаток на љубов кон Бог и злоба кон другите.  Која ситуација може да биде полоша од оваа?

 Од книгата - „Авантурите на еден аџија