Болка во нашите животи

 Присуството на болка во нашите животи може да биде само неоспорен факт за секого.  Исконското прашање, оправдано и јасно, и денес е секогаш исто.  Зошто боли?  Дали болката има некакво значење во животот на секој од нас?  Немојте да мислите дека одговорот е толку лесен.  Само Бог може да помогне во ова прилично корисно разбирање.

 Има обилна, разновидна физичка болка која обично е резултат на привремени или неизлечиви болести, кои во голема мера го погодуваат човекот.  Има и богата ментална болка, која може да биде посилна од физичката.  Болката што доаѓа од ненадејно сираштво, вдовица, егзил, засолниште, тага, неуспех, слабост, хендикеп, лишување, недостаток, неспособност, несоодветност, отфрлање, загуба, сиромаштија, беда, мизерија, иронија, потсмев,предавство, булимија, злоупотреба, осуда, затвор, изолација, осаменост…

 Болката и свесната решителност му нудат драгоцено знаење, големо искуство.  Добро познатото прифаќање на нашата патологија ќе ни даде прекрасно и неопходно самоспознавање за духовното искачување.  Вистинскиот духовен живот е доброволно одвојување од лажното самозадоволување на доброто однесување и влегување во добра агонија и смирена вознемиреност, како што рекол блажениот старец Пајсиј Светогорец, од одмор и мрзеливост во животот на убавите промени.  Патот до средба со ближниот, кој исто така е вознемирен, тежок, вознемирен, измачен и во болка.

 Болката ја усовршува личноста.  Болката на другите, преку горчливи зборови и мрачни дела, често е потешка од болката на болеста и тагата.  Скромниот човек има голема болка кога е потценет, погрешно разбран, омаловажуван, исмејуван, озборуван, критикуван и клеветен.  Оние кои постојано остро осудуваат и критикуваат секого и сешто, без никаква мисла и срам, неодговорно осудувајќи ги, прават страшни грешки и им даваат голема тежина.  Ги повредуваме другите, но и ние.

 Различни искушенија, многу искушенија, секојдневни таги, болести физички или душевни, сето тоа се подарени, дозволени од Бога за наше Воскресение, покајание и спасение.  Со овие услови и оваа перспектива, вие го разбирате, драги мои, длабокото прашање на болката и нејзиното значење во нашите животи.  Секако не се работи за несреќа, лоши времиња, беда и трагедија, како што велат, туку за посета на Бога, благослов, пат и пат до осветувањето, спасението и искупувањето.

 Така страдањето во болка и молитвената молитва носат посета на Божјата благодат.  Таквата добредојдена болка ја прочистува душата.  Ја докажуваме нашата љубов кон Христа со непоколебливо трпение во болка.  Болката е Крстот по кој ги вкрстуваме нашите страсти.  Преку ова доброволно распнување, нашите преродени ќе Воскреснат.

 Болката го понизува човекот.  Преку својата слабост тој може да бара моќ во Бога и да ја има.  Ако сака да преживее сам, ќе трпи многу и сигурно ќе страда повеќе.  Тоа е можност да се урне индивидуализмот, самодоволноста, опасната тенденција на самообожение, која е лукава илузија на самодоволност и самооправдување, и со тоа да се доведе до спасоносно покајание, решително и неповратно, храбро и непоколебливо без дилема.

 Верникот целосно се предава на волјата Божја.  Таа вели и значи „да се роди волјата Твоја“ неделни молитви.  Верата во Бог е друга болка.  Верникот е повикан да се одвои од „иста волја“, секуларната средина, личности и спротивните работи, заробувајќи идеи и грижи.  Верникот е повикан да ги претвори страстите во добродетели и да го преобрази својот живот.

 Светиот епископот Фотиски, вели дека оној што има една година  неизлечива болест и го поднесува во постела на болка без офкање, Господ ќе го прими во Него како Великомаченик.  Но, за да има големо смирение и трпение да не стенка, се разбира, треба топло да верува во Бога и да се моли понизно.

 Со сето мое срце, со сета сила на мојата душа и сета моја топлина, смирено посакувам и се молам за вас, драги браќа и сестри, болката од болеста, искушението и тагата никогаш да не ве разочараат.  Болка да ве направи ментално поздрави, духовно зрели, покултурно срце.  Болката нека придонесе за смислата на вашиот живот и вашиот суштински однос со живиот Христос, пријателите Христови, Светите и Богородица, Светите Тајни и нашата Пресвета Богородица, Православната Црква, во чии прегратки страдаме сите.

Монах Мојсеј Светогорец