Беседа за Велик Вторник
Денешното читање на Евангелието е дел од серијата Христови говори за судот. Учениците на Спасителот, гледајќи ја хармонијата и навидум неуништливата тврдина на градот Ерусалим, Го прашуваат за судбината на овој град. Христос ги предупредува дека нема да остане ништо од сета таа сила и моќ и дека треба да внимаваат, да бидат подготвени. Потоа им кажува три параболи.
Првата вели дека можеби е предоцна, дека Божјиот суд може да не изненади кога ќе биде предоцна да направиме нешто.
Ова е приказна за десет девојки, од кои пет биле подготвени да се сретнат со Господа, а пет неспремни - не биле подготвени.
Ова е нашето прво предупредување: судот доаѓа, судот ќе биде и во секој момент мора да се биде готов, бидејќи судот ќе не најде кога не очекуваме. Ќе дојде, како што вели Господ, како разбојник ноќе.
Втората парабола што ја читаме денес е параболата за талантите… Најважното нешто во неа е ова: Бог на секого му дава нешто што е негов талант, дар од Бога. Овие дарови се различни, но сите тие мора да вродат со плод, а Господ не суди според тоа колку плод сме донеле, туку според тоа како сме реагирале на талантот што ни е даден.
Но, Бог не дал талант за да остане неплоден, туку за човекот, откако добил талант, да стане друга личност, нова личност. Она што му недостигаше на недостојниот роб беше храброста, имаше храброст, имаше способност да жртвува сè и да ризикува сè за да не биде неплоден. Тој беше осуден за овoj кукавичлук и за оваа слабост на душата.
Третата парабола ни кажува дека плодот што треба да го донесеме е плод на вистинското човештво. Бог не ги осудува луѓето затоа што не теологизирале, затоа што не биле големи, туку затоа што не биле достојни за нивниот човечки ранг, затоа што биле тврдоглави, бесчувствителни и бесчувствителни.
Ова се параболите со кои се соочуваме сега: предупредување дека судот доаѓа, предупредување дека ќе дојде ненадејно како крадец во ноќта и дека можеби ќе бидеме неподготвени, предупредување дека на секој од нас му е дадено доволно за да донесе плод за Господови радости и спасение на твојата душа.Овој плод е бескрајно едноставен: биди човек и ќе можеш да го примиш Господа.
Размислете за овие зборови - ова е лесен пат, но во исто време, на неговиот крај е судот од кој ништо не може да не спаси, бидејќи кој ќе се покаже дека е недостоен за својата човечка титула, нема пат до Царството каде што се наоѓаме. повикан да бидеме како Него.
Ова е нашето прво предупредување: судот доаѓа, судот ќе биде и во секој момент мора да се биде готов, бидејќи судот ќе не најде кога не очекуваме. Ќе дојде, како што вели Господ, како разбојник ноќе.
Втората парабола што ја читаме денес е параболата за талантите… Најважното нешто во неа е ова: Бог на секого му дава нешто што е негов талант, дар од Бога. Овие дарови се различни, но сите тие мора да вродат со плод, а Господ не суди според тоа колку плод сме донеле, туку според тоа како сме реагирале на талантот што ни е даден.
Третата парабола ни кажува дека плодот што треба да го донесеме е плод на вистинското човештво. Бог не ги осудува луѓето затоа што не теологизирале, затоа што не биле големи, туку затоа што не биле достојни за нивниот човечки ранг, затоа што биле тврдоглави, бесчувствителни и бесчувствителни.
Ова се параболите со кои се соочуваме сега: предупредување дека судот доаѓа, предупредување дека ќе дојде ненадејно како крадец во ноќта и дека можеби ќе бидеме неподготвени, предупредување дека на секој од нас му е дадено доволно за да донесе плод за Господови радости и спасение на твојата душа.Овој плод е бескрајно едноставен: биди човек и ќе можеш да го примиш Господа.
Размислете за овие зборови - ова е лесен пат, но во исто време, на неговиот крај е судот од кој ништо не може да не спаси, бидејќи кој ќе се покаже дека е недостоен за својата човечка титула, нема пат до Царството каде што се наоѓаме. повикан да бидеме како Него.
Митрополит Антониј Сурошки
Comments
Post a Comment
Напиши коментар