Еднаш, еден монах од еден манастир го молеше Бога да му ги отвори очите за да го види скриено зло во секој човек, и да побрза да му помогне.

 

Еднаш, еден монах од еден манастир го молеше Бога да му ги отвори очите за да го види скриено зло во секој човек, и да побрза да му помогне.

 Кога Господ ја слушнал неговата молитва, монахот ги засилил своите молитви, бидејќи сега јасно го воочувал злото.

 Но поради неговата духовна незрелост, злото го исполнило со ужас, а потоа тој почувствувал гадење и на крајот гадење спрема луѓето.

 Еден ден во манастирот пристигна еден човек кој сакаше да разговара со манастирскиот старешина. Монах кој тврдеше дека го гледа злото, гледајќи колку е грешен и длабоко злобен посетителот, му го кажал следново:

 „Како се осмелуваш да се појавиш и да го бараш старецот, кој си ти?  Вашето присуство го навредува! Човекот си замина.  Старецот тогаш го повикал монахот и го прашал дали некој дошол.

 Да“, му одговорил монахот

 А каде е?“ - повторно праша старецот.

 Го избркав.

 Старецот го погледна и рече:

 Зарем не помисли дека оваа би можело да биде последната шанса на тој човек?

 Младиот монах, вознемирен, го замоли старецот да се моли на Бога да му го одземе проникливиот дар што го добил.  Но старецот му одговори:

 Не, Бог не го враќа она што го дава.  Но, ќе Го замолам, кога ќе видите зло во човекот, да го доживеете како да е твое зло, затоа што ти и тој сте членови на едно тело, телото на човештвото...»

 Во рамките на своите обиколки, истиот монах еднаш пристигнал пред една куќа, каде што побарал гостопримство или поточно да му дозволат да влезе и му дал мал простор за молитва.  Тој не го молеше домаќинот за место да преспие туку за место каде може да ја твори својата молитва.

 Домаќинот се изненадил, а кога неговиот гостин влегол во собата и почнал да се моли,а тој прислушкувал.  Одеднаш го слушна монахот како се моли, плаче и му ги исповеда на Бога гревовите на домаќинот кој беше злобен човек, оптоварен со многу гревови како самиот да ги направил.

 Слушајќи ги сите негови гревови, домаќинот се виде себеси.  Се погледна себеси низ очите на тој праведен човек. Го фати паника, започна да се кае и да плаче.  Му се исповедал на монахот и штом завршил, оздравел.

 Митрополит Антониј Блум