На 27 февруари 1998 година се упокои старец Јефрем Кантунакијски, првосвештеник, подвижник и ученик на старец Јосиф Исихаст

 Не те осудувам што правиш тешки и сериозни гревови, ти си човек. Те осудувам што не признаваш. Затоа те осудувам. Паднавте? Веднаш кај духовникот. Паднавте? Кај духовникот, се кај духовникот. И преподобната Марија се исповеда .

Имаше еден Кипарец во нашето маало и имаше еден послушник кој не ги слушаше родителите. Кога се замонаши, не го слушаше својот Старец. И така, додека седевме во малата Света Ана, неговиот Старец го испрати кај старец Јосиф Исихаст да ги исповеда своите мисли и ако нешто може да му помогне. Кога стигна таму, застанавме околу Старецот и тој ни рече: „Ајде, одите во своите соби. Дојди овде, отец Јован“. Се качи и отиде во својата соба.

- Старче, душата ми плаче, плаче, плаче како мало дете.

- Зошто, дете мое, ти плаче душата?

„Затоа што не го смирив мојот старец.

- А зошто не го смири?

- Еве, во послушност.

- Слушај, дете мое. Таму кај се сруши ,  таму поправај. Ти попушти на „Нека е благословено“, со скрушеност и самоодрекување заради Старецот. Не барај сега со молитва или Света Причест, оче мој, да ја поправиш својата грешка. Каде си згрешил, таму да се покаеш, таму да се поправиш.