ПЛАЧОТ НА БОГОРОДИЦА. ПРИКАЗНАТА НА ВОЈНИКОТ
Местото на кое седевме во рововите изгледаше нешто посебно. Како некој да ни помогна: Германците не нападнаа со супериорни сили, а ние ги оттурнавме, а загубите ни беа изненадувачки мали. И тој ден битката беше особено жестока. Целата ничија земја беше покриена со мртви тела - наши и на Германците. Битката беше прекината дури истата вечер. Бевме зафатени правејќи се додека чекавме да ни ја донесат вечерата. Откако извадив торбичка, цигара да запалам, мојот сонародник Иван Божков се тргна настрана.
Одеднаш го гледам Божков како ја вади главата од ровот.
-Иван, почнав да викам, што правиш? Дали го чекаш снајперистот?
Божков седна во ровот, но не беше он самиот. И тој тивко ми рече:
- Петја, има жена што плаче ...
- Си ја замислил. Од каде би дошла жена овде?
Но, кога „музиката“ на Германците избледе, слушнавме дека некаде, во реалноста, жената плаче. Божков стави шлем на главата и ползеше преку ровот.
- Маглата се расчистува, - ни рече. - И во магла, една жена оди во нашиот правец по ничија земја ... Таа се наведнува над убиените и плаче. О Боже ! Таа личи на Богородица ... Браќа! Господ не избра за овој незаборавен момент, чудо се расплетува пред нашите очи! Свето видение е пред нас!
Внимателно гледавме надвор од ровот. По ничија земја, во облак од магла, шеташе жена во темен долг фустан. Таа се поклони до земја и гласно плачеше. И тогаш некој рече:
- Видете, и Германците ја гледаат оваа визија. Има и од нивните шлемови што штрчат од рововите... Не, нешто необично се случува овде, тоа е сигурно. Погледнете колку е висока, двојно повисока од обична жена...
Боже мој, додека плачеше, душата ми се вознемири! Додека ја гледавме визијата, чудна магла го покри поголемиот дел од ничија земја. Си помислив: „Тоа е како покров за мртвите...“
И Жената, толку слична на Богородица, одеднаш престана да плаче, се сврте кон нашите ровови и се поклони.
- Богородица се поклони во нашиот правец! Победата е наша! - гласно рече Божков.
Comments
Post a Comment
Напиши коментар